دنیای سیم‌های طلایی/جواهرات سیمی

بهناز مهدی زاده در مصاحبه با خبرنگار گلدنیوز از دنیای سیم‌های طلایی به معرفی رشته جواهرسازی سیمی می پردازد: در دوران باستان نوعی از جواهرسازی سیمی به روش کنونی رواج داشت و عموما با آلیاژ مفرق کار می کردند و نشانه‌ی آن وجود طلاهای ایرانی است که در موزه بریتانیا وجود دارد.

او این را می گوید و ادامه می دهد: ایران در این رشته فعال و پویا نبود ولی امروزه جهت گیری های متنوعی شکل گرفته است.

هر کس با هدف و فهمِ خود سهمی از این رشته برده است؛ ما در این رشته از جوشکاری بهره نمی بریم و از مفتول های سیمی و انبرهای ساده استفاده می کنیم. در دنیا این روش از طلا استفاده نمی برد و عموما توسط مس، برنج و سایر آلیاژهای بدل بهره می گیرد.

استقبال از جواهرات سیمی

به گفته مهدی زاده، طلا در سایر کشورها فلزی بسیار با ارزش است و از این رو در گاوصندوق ها نگهداری می شود. همین امر موجبِ مرسوم نبودنِ استفاده از طلا در رشته جواهر سازیِ سیمی است.

شخصا این روش را روی فلز طلا و نقره انجام داده ام و استقبال بسیاری زیادی از آن صورت گرفت؛ چراکه این روش پایه کار است و استادکارانِ طلاسازی برای اتصالِ قطعات مختلف، از حلقه و سیم های مختلف و جوش بهره می برند.

مهدی زاده می گوید: در دنیای سیم‌های طلایی وقتی این تکنیک را فرا می گیرید، یک خروجیِ فاخر خواهید داشت که به راحتی در طلا و نقره استفاده می شود.

از تولید تا ویترین

این تولیدکننده جواهرات سیمی، با استناد به آمار صفحاتِ مجازی خود، عمومِ آموزش دیدگان را زنانی از سنینِ 18 تا 50 سال معرفی می کند و درباره آموزشِ این رشته می گوید: بسیاری شهرها در کشور و در مراکز فنی و حرفه ای این رشته را آموزش می دهند.

شخصا حاضر به آموزشِ این رشته هنری به مدرسان در سازمان فنی و حرفه ای بودم چراکه معتقدم آنچه در تهران ارائه می شود، به آنچه در یک شهرستان تدریس شده است، تفاوت دارد. هرچند مربیانِ سطح کشور نیز بر اساسِ استانداردِ ارائه شده، آموزش می دهند ولی قطعا نقدهایی وجود دارد.

مهدی زاده آموزش این رشته را در حدود 100 ساعت عنوان می کند و تاکید دارد خروجیِ این آموزش ها از استانداردی خوب برخوردار است و می توان از آن در ویترین طلافروشی ها استفاده کرد.

او می گوید: هنرجو ابتدا باید با مبانی این رشته آشنا شود و سپس تک مدل ها را فرا می گیرد. این رشته نیازمندِ آنالیزِ یک مصنوعِ سیمی است تا هنرجو بدانید کار از کجا شروع و به کجا ختم شده است.

مهدی زاده حرفه ای شدن در دنیای سیم‌های طلایی را نیازمندِ “دقت و ظرافت و ابتکار” عنوان می کند و معتقد است هنرجویان باید با بازار کار این رشته آشنا شوند و نحوه برخورد مشتری را از نزدیک ببینند.

نمایشگاه؛ کمک حالِ هنرجویان

این تولید کننده طلاوجواهر در کشورمان باور دارد که بانوان ایرانی به راحتی می توانند این کار هنری را در منزل دنبال کنند؛ یک بانو می تواند با صرفِ وقت چنین آثاری را تولید کرده و به عنوان هدیه یا فروش از بهره‌ی آن استفاده کنند.

مهدی زاده با بیان این مطلب می گوید: شرکت در یک نمایشگاه منجر می شود انتقاد و تعریف های زیادی از مردم بشنوید و این، تجربه‌ی بسیار خوبی برای هنرجویان است. آن ها شاید بی رحمانه مورد قضاوت قرار گیرند و حتی از آن ها تعریف شود. همین امر، بهترین محک و یادگیری از مردم است.

این کار تجربه‌ی خوبی از فرهنگِ امروز و مقبولیت بازار به دست می دهد. شخصا زمانی که این کار را آموزش می دیدم، آمال و آرزوهایی را تجربه کردم ولی با ورودِ به بازار از این مجموعه آمال، چیزهایی حذف و چیزهایی اضافه می شود. برگزاری نمایشگاه کمک بزرگی در این حوزه خواهد بود و از طرفی رقابتی مثبت را پدید می آورد.

مهدی زاده می افزاید: هیچ کس در یک نمایشگاه جای دیگری را تنگ نمی کند و به آن ها می آموزاند که در کنار سایرین باید کسب روزی کرده و کار کنند. این مسئله در صنفِ طلافروشان به ندرت دیده می شود.

رشته ای مناسب بانوانِ ایرانی

همواره اوستاکارها به سختی کار را فرا می گرفتند و از همین رو فوت کوزه گری را به سختی انتقال می دادند ولی روش آکادمیک اینگونه نیست. شخصا کتابی در زمینه جواهرسازیِ سیمی نوشته ام که بر اساسِ استانداردها، بهترین نکات را به هنرجویانی انتقال می دهد که قصد امتحان دادن دارند.

مهدی زاده همچنین از افرادی سخن می گوید که خاکِ این هنر را خورده اند و می گوید: ظرافتِ کار ما به قدری است که مشتری تصور نمی کند یک مصنوعِ سیمی از طلا، کارِ دست است.

بانوان به راحتی این کار را روی یک میز تحریر کوچک در منزل اجرایی می کنند و آموزش آن نیز با کمترین هزینه اتفاق می افتد.

انتهای پیام/