بازنشر دو کتاب شاهرخ مسکوب

چاپ جدید کتابهای شاهرخ مِسکوب پژوهشگر و شاهنامه‌پژوه ایرانی می تواند کنجکاوی بسیاری از کتاب خوان های صنعت طلا که علاقه به شاهنامه دارند را برانگیزد. بسیاری از طرح های طلای ایرانی مورد علاقه مردم در طول سالها بر گرفته از داستانهای شاهنامه فردوسی است.

به گزارش پایگاه خبری جهان طلا (گلدنیوز)؛«سوگ سیاوش» و «افسانه‌های تبای» دو اثر شاهرخ مسکوب با طرح جلد جدید و تغییر نشر، از سوی انتشارات گستره منتشر شده است. هر دو کتاب، جزو آثار اولیه مسکوب هستند که سال‌ها از سوی نشر خوارزمی منتشر می‌شدند.

«سوگ سیاوش» (در مرگ و رستاخیز) نخستین‌بار در سال ۱۳۵۰ منتشر شد و از آن زمان به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های مسکوب تبدیل شد و تا امروز نیز این کتاب جزو آثار مهم در زمینه شاهنامه‌پژوهی است. این کتاب، علاوه بر زیبایی‌های ادبی و پژوهشی، دارای تحلیل‌های عمیق و فلسفی از اساطیر و شخصیت‌های افسانه‌یی و حماسی ایرانِ کهن است. کتاب شامل مقدمه نویسنده و سه فصلِ غروب، شب، و طلوعِ سیاوش و فرزندنش کیخسرو است.

«سوگ سیاوش» اثر شاهرخ مسکوب با تیراژ ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۵۰ هزار تومان از سوی نشر گستره منتشر شده است.

«افسانه‌های تبای» از ترجمه‌های شناخته‌شده شاهرخ مسکوب است که در دهه سی و چهل منتشر شد. کتاب مجموعه‌یی متشکل از سه نمایشنامه «ادیپوس شهریار»، «ادیپوس در کلنوس» و «آنتیگونه» ی سوفوکلس تراژدی‌نویس یونان باستان است. هر سه نمایشنامه براساس اسطوره خاندانِ لابداسیدها نوشته شده و دوره‌یی از سرگذشت افسانه‌یی خاندانِ شاهیِ شهر تبای را بازنمایی می‌کند.

«افسانه‌های تبای» اثر سوفوکلس با ترجمه شاهرخ مسکوب، با تیراژ ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۵۰ هزار تومان از سوی نشر گستره منتشر شده است.

درباره شاهرخ مِسکوب

شاهرخ مِسکوب (۲۰ دی ۱۳۰۴ – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴) پژوهشگر، شاهنامه‌پژوه، مترجم و نویسنده ایرانی بود. از جملات مشهور او این است: فرهنگ ایران، وطن من است. احساس مسئولیت آدم باشرف را زیر و رو می‌کند.

شاهرخ مسکوب در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در بابل متولد شد و دوره ابتدایی را در تهران و در مدرسه علمیه پشت مسجد سپهسالار گذراند. او از کلاس پنجم ابتدایی مطالعه رمان و آثار ادبی را شروع کرد. سپس در اصفهان ادامه تحصیل داد. پس از پایان تحصیلات دبیرستان در سال ۱۳۲۴ از دبیرستان ادب اصفهان به تهران آمد و در رشته حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و در همین سال‌ها بود که به روزنامه «قیام ایران» رفت و به تفسیر اخبار خارجی پرداخت که این «اولین کار نویسندگی» او بود. علاوه بر این، مِسکوب در این سال‌ها زبان فرانسه را آموخت.

مسکوب به روایت دو تن از روشنفکران ایران:

داریوش شایگان: «مسکوب اقلیم حضور بود، او از آثارش بزرگ‌تر بود».

عبدالله کوثری: «چندی پیش که خاطرات مسکوب را که در خارج منتشر شده می‌خواندم، بارها و بارها بغضی آمیخته با خشم چنان بی‌تابم کرد که به راستی تاب خواندن نیاوردم. این‌که انسانی چنین فرزانه و چنین دلبسته میهن ناچار باشد در دیار غربت و آن هم در سنین سال‌خوردگی با چه دغدغه‌هایی برای گذران زندگی دست و پنجه نرم کند و ساعات گران‌بهایی را که می‌توانست صرف خلاقیتی به راستی ستایش‌انگیز کند، در چه دویدن‌های جان فرسایی به آتش بکشد، آیا از همه چیز گذشته ستمی بر ما و بر فرهنگ ما نبوده است؟»

ایلنا / دانشنامه ویکی پدیا