درباره استاندارد طلا و حکمرانی طلا در تاریخ( بخش دوم)

به گزارش پایگاه خبری جهان طلا (گلدنیوز)،امپراتوری پارس، مالیات‌ها را براساس طلا جمع‌آوری می‌نمود، و هنگامی که این قلمرو توسط اسکندر مقدونی تسخیر شد، این طلا به عنوان مبنایی برای ضرب سکه طلا در امپراتوری مقدونی توسط اسکندر مورد استفاده قرار گرفت.

نقره اولین پول رایج

اولین فلزی که به عنوان پول رایج در بیش از ۴۰۰۰ سال قبل مورد استفاده قرار گرفت، نقره بود، زمانی که شمش‌های نقره در تجارت ایرانیان بکار می‌رفت. سکه‌های طلا برای اولین بار از سال ۶۰۰ قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفتند. نقره هرچند فلزی کمیاب است اما ارزش کمتری نسبت به طلا دارد. طبق تاریخچه جواهرات اولین بار حدود پنج هزار سال پیش معادن نقره در غرب ایران پیدا شد و مورد استخراج و ضرب سکه و تبادل تجاری توسط ایرانیان قرار گرفت. قرن ها بعد و پس از میلاد مسیح، اسپانیا و سپس آلمان و اروپای شرقی مهمرترین منبع تامین نقره اروپا بود اما پس از کشف آمریکا بیشتر نقره جهان از بولیوی، پرو و مکزیک استخراج می‌شد. امروزه معادن متعددی از نقره در آمریکا، شیلی و استرالیا وجود دارد. نقره نیز مانند طلا فلز نرمی است و برای ایجاد استحکام آن را با فلزات دیگری مثل مس آلیاژ می‌کنند. تا قرن بیستم، نقره به عنوان متداول‌ترین فلز پولی در معاملات عادی مورد استفاده قرار می‌گرفت. این فلز هنوز در سکه‌های دوفلزی معینی همچون سکه ۲۰- پزوئی مکزیک در حدود سال ۲۰۰۵ جریان داشته‌است.

کشف طلا توسط نژاد هند و ایرانی

طلا فلزی کمیاب است که نخستین بار در آسیا توسط نژاد هند و ایرانی کشف شد و به تدریج در همه جای جهان مورد استفاد قرار گرفت. زمانی که در سال ۴۱۰ میلادی امپراطوری روم، شمال و غرب اروپا را از دست داد دیگر به منابع طلا دسترسی نداشت و به واردات طلا از بیزانس روی آورد. با کشف آمریکا در قرن شانزدهم میلادی عصر طلا در اروپای غربی آغاز شد. اسپانیا با استخراج و غارت طلاهای بومیان آمریکا به ثروت هنگفتی رسید. اما از قرن هجدهم به بعد مهم‌ترین منبع طلای جهان آفریقا بوده است اما در نقاط دیگری مثل استرالیا و چین نیز معادن مهمی از طلا کشف شده است. طلای خالص یک فلز نرم است و بشر در قرن‌های اخیر آموخت که آلیاژ کردن آن با فلزات دیگر مثل مس و نقره می‌تواند استحکام آن را افزایش دهد. بنابراین طلا بر اساس خلوص و نوع فلز آلیاژ آن چندین نوع مختلف با کیفیت و قیمت‌های مختلف دارد.

امپراتوری پارس و طلا

امپراتوری پارس، مالیات‌ها را براساس طلا جمع‌آوری می‌نمود، و هنگامی که این قلمرو توسط اسکندر مقدونی تسخیر شد، این طلا به عنوان مبنایی برای ضرب سکه طلا در امپراتوری مقدونی توسط اسکندر مورد استفاده قرار گرفت. پرداخت طلا به کارگران و ارتشیان اهمیت آن را تحکیم بخشید: همانگونه که نیکولو مکیاولی ۲۰۰۰ سال پیش در اثر خود شاهزاده ذکر کرده، طلا مترادف بود با پرداخت (حقوق) برای عملیات نظامی. دو سکه مهم طلایی ضرب شده امپراطوری روم عبارت بودند از آروس که تقریباً ۸ گرم آلیاژ طلا و نقره داشت، و سکه کوچکتر Solidus که داشتن وزن ۴/۴ گرم، مقدار ۲/۴ گرم آن طلا بود. ضرابخانه‌های رومی به شکل جالبی فعال بودند و آن‌ها طی دوره جمهوری و امپراتوری خود، میلیون‌ها سکه را ضرب نموده و به جریان انداختند.

خالی شدن معدن‌های طلا در اروپا

پس از فروپاشی امپراتوری رم غربی و خالی شدن معدن‌های طلا در اروپا، امپراتوری بیزانس سکه‌های جایگزینی را برای سکه (سولیدوس) تحت عنوان nomisma یا bezant ضرب نمود. این سکه‌ها با همان وزن و خلوص بالای همتاهای خود در امپراتوری غربی بودند و کماکان به عنوان سکه‌های سولیدوسی محسوب می‌شدند. متأسفانه، تدریجاً، امپراتوری بیزانس میزان خلوص این سکه‌ها را تا دهده ۱۰۳۰م کاهش داد، و تا دوران قرن ۱۱ میلادی، تنها ۱۵٪ از وزن سکه‌های در گردش را طلا تشکیل می‌داد. این نشانگر افتی شدید در ارزش واقعی از ۹۵٪ در سکه‌های سابق به ۹۸٪ در سکه‌های طلای رومی بود.

ناصرالدین شاه کنار جواهرات و کیسه های پول

کالسکه طلایی چهار اسب

ایران پس از دوران باستان: دینار و درهم های طلایی

از اواخر قرن هفدهم، تجارت به‌طور فزاینده‌ای بر اساس واحد دینار هدایت می‌شد. دینار سکه طلایی بود که به شکل قالب نمونه اصلی سولیدوس رمی ضرب می‌شد، و دارای اندازه و وزنی مشابه با سولیدوس بیزانسی بود اما توسط امپراتوری عرب‌ها تولید می‌شد. سولیدوس بیزانسی و دینار عربی در کنار یکدیگر حدود ۳۵۰ سال پیش از آنکه نزول ارزش سولیدوس آغاز شود، جریان داشتند. دینار و درهم به ترتیب سکه‌های طلا و نقره بودند، که اصولاً از سوی ایرانیان ضرب می‌شدند. خلیفه‌های جهان اسلام این سکه‌ها را تأیید کردند، اما در دوره خلیفه عبدالملک (بن مروان) (۶۸۵–۷۰۵) بود که او در این پول رایج اصلاحاتی به عمل آورد که تصور می‌شود تاریخ دینار از این نقطه آغاز شده باشد. او تصاویر را از روی سکه‌ها برداشت و منابع معیار آن را بر روی سکه، کلمه الله قرار داد و نسبت طلا و نقره را در این سکه‌ها ثابت نمود. رشد قدرت و تجارت اسلامی سبب شد تا دینار به عنوان سکه غالب از ساحل غربی آفریقا تا شمال هند تا اواخر سال‌های ۱۲۰۰ رواج یابد، و به عنوان مسکوکات غالب به مدت صدها سال پس از آن نیز جریان آن تداوم یابد. به همین صورت با اندازه، خلوص و وزن سکه سولیدوس خواه دینار، بیزانت، نامیده می‌شد یا خود سولیدوس این سکه واحدی مطلوب برای محاسبه در طول بیشتر از ۱۳۰۰ سال و حتی دیرپای تر از سه امپراتوری جهانی باقی ماند.

در اروپا

در سال ۱۲۸۴، جمهوری ونیز اولین سکه طلای ناب را به نام دوکات ضرب نمود که به عنوان استاندارد ضرب سکه در اروپا برای ۶۰۰ سال بعد شد. سکه‌های دیگر، (همچون) فلورین، اشرفی، گروش، زلوتی، و گینه‌ای، نیز در آن زمان از سوی دیگر کشورهای اروپایی جهت تسهیل تجارت روبه رشد ارائه گردید. سکه دوکات، به دلیل نقش برجسته تجاری ونیزی با جهان اسلام و توانایی آن در تازه نگهداشتن ذخایر طلا، در برابر دیگر سکه‌هایی که مورد سنجش قرار گرفته بودند، به عنوان استاندارد باقی ماند. با شروع فتح ازتک‌ها و قلمرو اینکا، اسپانیا به ذخایر جدید طلا علاوه بر نقره، برای ضرب سکه دست یافت. واحد اولیه محاسبه طلای اسپانیا، اسکودو بود، و سکه اولیه آن یک قطعه ۸ «اسکودوز»، یا «doblón»، اساساً دارای وزنی معادل ۴۶۸۰/۲۷ گرم با طلای ۲۲ عیار (۹۲٪) بوده که در سنجش‌های جاری مورد استفاده قرار می‌گرفت، و از لحاظ وزن دارای ارزشی معادل با ۱۶ برابر وزن نقره بود. دسترسی گسترده به سکه‌های طلای ساخت کارخانه و دست‌ساز، این امر را برای شرکتهای مستقل غربی ممکن می‌ساخت تا در سال ۱۷۰۴ بتوانند تنها از طریق عرضه قانونی، آن را تولید کنند. گردش سکه‌های اسپانیائی موجب ایجاد یک واحد محاسبه برای ایالات متحده شد، که «دلار» مبتنی بر رئال نقره‌ای اسپانیا گردید، و بازار پول رایج فیلادلفیا سکه‌های مستعمراتی اسپانیا را داد و ستد می‌نمود. بیشتر بخوانید:

درباره استاندارد طلا و حکمرانی طلا در تاریخ( بخش اول)

انتهای پیام/