این جایزه از سال ۱۹۵۶ میلادی اعطا شدهاست؛
توپ طلا (به فرانسوی: Ballon d'Or) یک جایزهٔ فوتبالی سالیانه است که از سوی مجلهٔ فرانس فوتبال به بهترین فوتبالیست سال جهان اعطا میشود.
دبیر خبر(دبیر خبر)
1402/10/13 | 13:10
به گزارش پایگاه خبری جهان طلا(گلدنیوز)، این جایزه از سال ۱۹۵۶ میلادی اعطا شدهاست، اگرچه در فاصلهٔ سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ میلادی در طی قراردادی با فیفا، این جایزه بهطور موقت با بازیکن سال فوتبال جهان ادغام شد و بهعنوان توپ طلای فیفا نام گرفت.
با این حال، این همکاری در سال ۲۰۱۶ میلادی پایان یافت و جایزه تحت نام توپ طلا به کار خود ادامه داد و نام جایزهٔ سالیانهٔ فیفا نیز به بهترین بازیکن مرد فیفا تغییر یافت. لیونل مسی با دریافت ۸ توپ طلا (سالهای ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۵، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱، ۲۰۲۳) رکورددار کسب این جایزه است.
با پیشنهاد گابریل آنو، نویسندهٔ ورزشی، توپ طلا براساس رأیگیری میان روزنامهنگاران ورزشی به یک بازیکن فوتبال مرد که در سال اخیر بهترین عملکرد را داشته اعطا میشود. از سال ۱۹۵۶ تا ۲۰۰۶ میلادی همین رویه برقرار بود.[۲] پس از سال ۲۰۰۷ میلادی، سرمربیها و کاپیتانهای تیمهای ملی نیز حق رأی پیدا کردند.
در اصل، توپ طلا جایزهای مختص بازیکنان اروپایی بود اما از سال ۱۹۹۵ میلادی به بعد، توپ طلا به بازیکنانی با ملیتهای غیراروپایی که در یکی از باشگاههای اروپا شاغل بودند نیز تعلق گرفت. این جایزه در سال ۲۰۰۷ میلادی با توجه به اینکه همهٔ بازیکنان فوتبال حرفهای از سراسر جهان واجد شرایط هستند، به یک جایزهٔ جهانی تبدیل شدهاست.
اهدای توپ طلای سال ۲۰۲۰ به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو گردید و با مراسم سال ۲۰۲۱ ادغام گردید که لیونل مسی بالاتر از روبرت لواندوفسکی برنده توپ طلای این مراسم شد.
رونالدو با برنده شدن پنجمین توپ طلا دیگر پیشتاز است و اکنون دیگر باید گفت که کسی نمیتواند سایه وی در بردن این جایزه باشد. بالای برج ایفل ودر حضور اساطیر مادرید و رییس باشگاه, کریس رونالدو به فرار همیشگی اش از فروتنی نمایشی ادامه داد. او خودش را کامل ترین و برترین بازیکن تاریخ فوتبال نامید و توپ طلای پنجم
رابا بزرگترین فرزندش جشن گرفت. «مارادونا», “کرویف”, “زیدان” و «لئو مسی» با نبوغ و ظرافت ذاتی شان ابرستاره شدند اما رونالدو, محصول تراش خوردن تمرین است محصول سخت کوشی و اراده اي که این “ماشین” را از هر فوتبالیست دیگری متفاوت میکند. کریس اینروزها کمتر گل میزند اما نیروگاه هسته اي او, همیشه غیر قابل پیشبینی و قابل انفجار خواهد بود.
از او بعد ها بعنوان خستگی ناپذیرترین اسطوره این عصر یاد میشود؛ ستاره اي که همیشه گرسنه بازی کردن و درخشیدن بوده که هنوز هم اگر مصدوم شود و مسابقه اي را از دست بدهد, شکار اشک هایش برای دوربین ها کار سختی نیست. رونالدو, خودش را می پرستد, به همه ی عناوین و رکورد های شخصی حمله میکند
و این فردیت باشکوه, همیشه به نفع رئال مادرید تمام شده است. او هیچگاه اهل کوتاه آمدن و تسلیم شدن نبوده و اگر قرار باشد برای برنده شدن زمین رابه آسمان بدوزد و طول اقیانوس اطلس را شنا کند, حتماً این کارها را انجام خواهدداد.
برندگان جایزهٔ توپ طلا عمدتاً بازیکنان خط حمله بودهاند. با گذشت زمان، این جایزه به مجموعهٔ اختصاصیتری از لیگها و باشگاهها رفتهاست.تا پیش از سال ۱۹۹۵ میلادی، بازیکنان ۱۰ لیگ برندهٔ توپ طلا شدهبودند، در حالی که پس از سال ۱۹۹۵ میلادی، تنها بازیکنان لیگهای انگلیس، آلمان، ایتالیا، و اسپانیا برندهٔ این جایزه شدهاند. لا لیگای اسپانیا برندهٔ بیشترین تعداد توپ طلا است. بارسلونا و رئال مادرید بیشترین برندگان توپ طلا پس از سال ۱۹۹۵ میلادی بودهاند.
وقتی آخرین پنالتی چلسی در فینال سال 2008 لیگ قهرمانان از دست رفت, دوربین هاي حاضر در ورزشگاه «لوژنیکی» برای لحظاتی بجای نشان دادن عکسهایی از «فن درسار», «فرگوسن» یا هواداران منچستریونایتد, روی بازیکنی زوم کردند که در حال شکستن رکورد جهانی اشک بر ثانیه بود. در ضربات پنالتی برای پسرک پرتغالی,
معنایی فراتر از یک پیروزی ناب داشت. او پنالتی تیمش را از دست داده بودو اگر «جان تری» تعادلش را از دست نمی داد و قرمزها از قهرمانی دور میشدند تا مدت ها بعنوان گناهکار اصلی شکست مورد هجوم سرزنش قرار میگرفت. رونالدو به دراماتیک ترین شکل ممکن نجات پیدا کرد و چند ماه بعد بالاتراز «لئو مسی» و «فرناندو تورس» توانست نخستین توپ طلای زندگی اش را لمس کند.
قبل از فینال لوژنیکی, در انگلیس به طعنه گفته می شد که شاهمهره فرگی, مرد بازی هاي بزرگ نیست و فقط میتواند نفس رقبای کوچک را بگیرد. اما کریس راه سختی را طی کرده بود تا دراین نقطه بایستد. هنوز جثه نحیفی داشت و کارهای نمایشی اش حدس زدنی بنظر می رسیدند.
خیلی ها در انتظار شکست او بودند و خیال میکردند این خرید عاقبت خوشی نخواهد داشت اما کریستیانو, خداوندگار جاه طلبی روی زمین بودو به هیچ عنوان نمیخواست «اولدترافورد» را بعنوان یک بازیکن شکست خورده ترک کند.
به گزارش پارس ناز ,رونالدو هرگز نمیخواست یک بازیکن معمولی باشد و توپ طلای اول, وی را از فهرست بازیکن هاي معمولی جهان جدا کرد, چرا که بازیکن هاي معمولی هرگز به توپ طلا دست نمیزنند. او حتی تمایلی به صبر کردن برای بردن این جایزه بزرگ نداشت و میخواست در نخستین مهلت, نخستین عکس یادگاری اش رابا مهمترین عنوان فردی دنیای فوتبال را ثبت کند.
کریستیانو رونالدو به مادرید رفت تا برترین بازیکن جهان شود اما بدشانسی بزرگ او, شروع طرح «گواردیولا» در بارسلونا بود. «ژاوی», «اینیستا» و «لئو مسی» در اوج قرار داشتند و به هیچ رقیبی اجازه نفس کشیدن نمی دادند. تقریباً همه ی جملات ستایش آمیز در دنیای فوتبال, به مسی تعلق داشت و او با نمایش هاي باورنکردنی اش در زمین,
حتی بهتر از برترین اساطیر تاریخ فوتبال بنظر میرسید. لئو در فاصله سال هاي 2009 تا 2012 , چهار توپ طلای متولی را ازآن خود کرد. دراین سالها رونالدو سه بار بعنوان نفر دوم پشت سر مسی ایستاد. او یکبار حاضر به شرکت در مراسم نشد و دو بار نیز با چهره اي کاملا ناراحتی و عصبی, به انتخاب حریف آرژانتینی اش واکنش نشان داد. همه ی جهان پذیرفته بودند که مسی, بازیکن بهتری است و کریس دیگر شانسی برای لمس توپ طلا ندارد.
سی آرسون هم می توانست با این حقیقت کنار بیاید و برای همیشه «نفر دوم بودن» را بپذیرد اما همه ی آن هایي که رونالدو را از نزدیک می شناختند, میدانستند او ابدا در برابر افکار عمومی تسلیم نخواهد شد. افت نسبی مسی و اوج گیری رونالدو, وضعیت را کاملا تغییر داد تا درسال 2013 رونالدو با آرای بیشتر نسبت به حریف دیرینه, مرد سال فوتبال جهان شود و توپ طلا رابه دست بیاورد. وقتی مسی چهارمین توپ طلای پشت سر هم را دریافت کرد,
یک رسانه کاتالونیایی کاریکاتوری از او درسال 2030 با تعداد بیشماری توپ طلا منتشر کرد. درسال 2017 اما به شکل کنایه آمیزی تعداد توپ هاي طلای مسی و رونالدو برابر شده و کریس در افتخارات فردی از لئو پیشی گرفته است. تردیدی وجود ندارد که رقابت با ستاره آرژانتینی از رونالدو بازیکن بهتری ساخته و همیشه انگیزه مضاعفی برای او ایجاد کرده اما تسلیم ناپذیری او, مهم ترین علت برای یکی از بزرگترین بازگشت هاي تاریخ فوتبال است.
برندگان توپ طلا در طول تاریخ, این جایزه رابا لبخند و چند جمله کوتاه در ستایش از هم تیمی ها و هواداران جشن گرفته اند اما درسال 2014, کریستیانو رونالدو متفاوت ترین شیوه را برای جشن گرفتن انتخاب کرد. فریاد بلند او در لحظه تصاحب توپ طلا تا مدت ها سوژه اول شبکه هاي اجتماعی بود.
حتی «فرانچسکو توتی» در چند ماه بعدی در همه ی ویدئوهایش از فریاد «سییییی» کریستیانو استفاده میکرد. ستاره پرتغالی تمام فشارهایی راکه در طول سال تحمل کرده بود, روی استیج فریاد زد. سی آرسون روزهای سختی را پشت سر گذاشته بودو در طول سال, منتقدان زیادی داشت.
کمی قبل از برگزاری مراسم, موجی در حمایت از «مانوئل نویر» برای بردن توپ طلا به راه افتاد اما سرانجام این رونالدو بود که بیشترین رای را از رای دهنده ها گرفت و روی سکوی اول جایزه توپ طلا ایستاد. او با این فریاد, در برابر همه ی مخالف خوانی ها ایستاد و یک تنه, به جنگ همه ی منتقدانی رفت
که در طول سال برایش دردسر درست کرده بودند. تا قبل از توپ طلای سوم, رونالدو در تعداد زیادی از استادیوم هاي اروپا هو می شد اما هواداران تیم هاي حریف رئال مادرید نیز رفته رفته احترام گذاشتن به مرد عصبانی رئال را شروع کردند؛ مردی که صاحب سهمگین ترین صدای دنیای فوتبال بود.
تعویض به خاطر مصدومیت در فینال یورو 2016, اشک هاي کاپیتان پرتغال را جاری کرد اما در پایان همان مسابقه با فرانسه, جام روی دست هاي کریستیانو بالا رفت. این یکی از غرور انگیزترین لحظه هاي زمان فوتبال ستاره اي بود که تا آن روز هنوز نتوانسته بود سربلندي ملی به دست بیاورد. این رخداد فقط چند هفته بعد از قهرمانی اروپا با رئال مادرید به وقوع پيوست تا تابستان 2016 یک تابستان شگفت انگیز برای رئال مادرید باشد.
کریستیانو هرگز علاقه اي به فروتني نداشت و غرور, بخش مهمی از دی.ان.اي این ستاره بود. در مراسم توپ طلای 2016 صحبت هاي او, نشان از شیفتگی اش برای خودش داشتند. این غرور واقعی بجای فروتني دروغین, به تک تک رفتارهای رونالدو اصالت می بخشد.
او همان بازیکنی است که هنوز هم منتقدانش را متهم به حسادت به چهره و ماشین گران قیمتش میکند. او شایسته چنین غروری است, چرا که برای تک تک جملات ستایش آمیزی که درمورد خودش میگوید, عرق ریخته است.
در مراسم سال 2016 فرانس فوتبال, همه ی عکاس ها تصور میکردند آخرین تصویر از کریستیانو با توپ طلا را شکار میکنند. هیچکس توقع نداشت ستاره سی و سه ساله رئال مادرید ظرف یکسال درست در همین نقطه بایستد و تعداد توپ هاي طلایی اش رابه تعداد انگشتان یک دست برساند. رونالدو اما در طول این یکسال, بیشتر از همیشه تمرین کرد و بدنش را حتی از بازیکنان بیست و چند ساله آماده تر نگه داشت.
گذر زمان انگار تغییری در تفکر او به وجود نیاورده بود. کریس هنوز همان بازیکنی بود که در «اسپورتینگ لیسبون» یک ساعت زودتر از هم تیمی ها تمرین را شروع میکرد و چند ساعت بعد از پایان تمرین, زمانش را کم کم ضربات ایستگاهی اختصاص می داد. او حالا یک سوپراستار بودو دیگر نیازی نداشت در جلسه هاي تمرینی رنج بکشد اما همان گونه ساعت ها بیشتر از همه ی هم تیمی ها تمرین میکرد.
توپ طلای پنجم به کمک همین سختکوشی باورنکردنی به دست آمد. کریس بااستعدادترین بازیکن نسل خودش نبود اما به کمک مرارتی که به خودش تحمیل کرد, توانست از همه ی بازیکن هاي بااستعداد یک عصر عبور کند. حالا توپ طلای شماره پنج در دستان او جای گرفته و دیگر هیچ عکاسی
به خودش جرئت نمیدهد تصور کنید آخرین تصویر از رونالدو با توپ طلا رابه ثبت رسانده است. او تا زمانی که موهایش کاملا سفید شوند, شانس توپ طلا خواهدبود, چرا که تا آن روز, حتی برای لحظه اي از سختکوشی فضایی اش دست نمیکشد. میگویند مسی از سیاره دیگری آمده,
چون کارهایی را انجام میدهد که انسان هاي معمولی هرگز نتوانسته اند در زمین فوتبال انجام بدهند. رونالدو نیز حتماً از سیاره دیگری آمده است, چرا که این سطح از سختکوشی و استمرار را هرگز در فوتبالیست دیگری ندیده ایم.
میان سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ میلادی، توپ طلا با جایزهای مشابه بهنام بازیکن سال فوتبال جهان ادغام گردید و جایزهٔ توپ طلای فیفا ایجاد شد، که به بهترین بازیکن مرد فوتبال جهان اعطا میشد، اما این ادغام دیری نپایید. پس از سال ۲۰۱۱ میلادی، یوفا جایزهٔ بهترین بازیکن سال اروپا را ایجاد کرد تا قالب اصلی جایزهٔ توپ طلا حفظ شود.
در نخستین فصل پیوستن «کریستیانو رونالدو» به رئال مادرید, کهکشانی ها در نیوکمپ تحقیر شدند و مسابقه رابا پنج گل خورده به پايان رساندند؛ نمایی از دست «جرارد پیکه» که شماره «پنج» رابه سکوهای ورزشگاه خانگی بارسلونا نشان میدهد, از همان شب سمبل مدرن دشمنی کاتالان ها با پایتخت نشینان بود. «سی آرسون» به محض دریافت توپ طلا,
شماره پنج رابا دستانش به نمایش گذاشت تا در روزهای نه چندان امیدوارکننده در لالیگا, جایزه اي رابه دست بیاورد که از مدت ها قبل منتظرش مانده بود.
* 130 کیلومتر: ضربه آزاد ستاره پرتغالی سال 2011 در ملاقات مقابل مالاگا, 130 کیلومتر سرعت گرفت. این محکم ترین ضریه رونالدو بود.
* 60 گل: کریس رونالدو تنها فوتبالیست تاریخ است که در چهار فصل متوالی فوتبالی پیروز شده بیش از 60 گل در هر فصل بزند؛ 2011 تا 2014
* 59 پنالتی: ستاره رئال مادرید استاد گل کردن ضربات پنالتی است و بعید است کسی به آمار پنالتی هاي گل شده او نزدیک شود.
انتهای پیام/
ترند
اخبار مرتبط
نظرات
دیدگاهی ثبت نشده نظر تو چیه؟
برترین مطالب
لیست قیمت
نظری ثبت نشده