بازآموزی مربیان آموزشگاه های طلاوجواهر

به گزارش گلدنیوز ؛ در ادامه نشست تخصصی نگاه آسیب شناسانه به جایگاه آموزش های کاربردی در توسعه صنعت طلا و جواهر ایران عبادالله محمدولی تولیدکننده و پیشکسوت صنعت طلاوجواهر گفت: انتظار بنده به عنوان یک فرد سنتی از این نشست این است که یک خروجی مفیدی از بحث آموزش در سال های اخیر داشته باشیم.

او در ادامه بیان کرد:  به عنوان شاگرد این صنف که 51 سال است در این صنف مشغول به فعالیت هستم، میتوانم بگویم سازمان فنی و حرفه ای قدم های خوبی را برداشته است اما چند سوال مهم وجود دارد که علاقه مند هستم پاسخ آنها در این نشست داده شود.

آیا تا این مرحله این زنجیره کامل شده است؟ آیا آن پیوندی که بین صنعت و مهارت باید باشد، اتفاق افتاده است؟ در این نشست به بررسی آمار و ارقام و بازخوردها بپردازیم؛ اینکه آیا نیروهای آموزش دیده وارد بازار کار شده اند؟ آیا بعد از ورود به بازار کار موفق بوده اند؟

وی اظهار کرد: در سال های گذشته زرگران، شمایلی را که به صورت سنتی و دستی می ساختند را بعد از ورود تکنولوژی های جدید به شکل پرسی انجام دادند و در حقیقت کار شکیل تر شد. بعد از آن هم طلاسازی از طریق سازمان فنی و حرفه ای و آموزشگاه ها وارد رسته هایی مانند آبکاری و غیره شد. پس می توان گفت بعد از ورود تکنولوژی یک تلفیقی بین صنعت و علم ایجاد شده است.

آموزش در دل صنایع باید رخ دهد

او افزود: بهتر است سازمان فنی و حرفه ای در دل صنایع آورده شود. اگر این اتفاق حاصل شود بازخوردهای خوبی در ادامه خواهد داشت اما اگر با این عینک به این مسئله نگاه شود که یک رزومه یا پرونده ایجاد شود قطعا به این نتیجه خواهیم رسید که هیچ اتفاقی در این صنعت نخواهد افتاد.

اگر سازمان فنی و حرفه ای کرسی ها و ساختار درستی را توسط آموزشگاه ها در این صنف اجرا و با اتحادیه های طلاوجواهر روابط خوبی برقرار کند، ظرف چند سال آینده، به بخشی از خواسته های همکاران در این صنف پاسخ خواهد داد.

او با اشاره به شیوه آموزش هنرجویان در آموزشگاه ها گفت: در اکثر مواقع، بسیاری از آموزشگاه ها نیرو تربیت می کنند اما مدتی در بازار سرگردان هستند و هیچ بازار کاری ندارند.

محمدولی در پایان پیشنهاد داد: در جلسه ای دیگر به بررسی عملکردها، نقاط کارشناسی مسائل، کمبودها، ضعف ها و رسالت اصلی سازمان فنی و حرفه ای پرداخته شود.

بازآموزی مربیان آموزشگاه ها

در ادامه این نشست دکتر وحید احدنژاد عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور و رئیس پژوهشکده گوهرشناسی به بیان دیدگاه های خود پرداخت.

به اعتقاد احدنژاد، مهم ترین فاکتور در امر آموزش، نیروی انسانی است و بعد از آن تجیهزات ،استانداردسازی و محیط آموزشی است.

ایشان ادامه داد: در این بخش یک سوال مطرح می شود، در آموزشگاه ها بالاترین فردی که به هنرجویان آموزش می دهد، چه کسی است؟ جواب این سوال این است که یک آقا یا یک خانمی هستند که با سابقه 5 یا 10 ساله در حال آموزش دادن به هنرجوها هستند.

احدنژاد در خصوص توانایی مربیان در انتقال اطلاعات خود به هنرجویان گفت: یک مربی متبهر در حالت ایده آل می تواند از 100 درصد اطلاعاتی که در ذهن خود دارد 60 الی 70 درصد آن مطالب و اطلاعات را به هنرجو انتقال دهد.

سوالی که در این بخش برای بنده مطرح می شود این است که این مربی که سابقه زیادی هم در امر آموزش دارد، خود در کجا آموزش دیده است؟ پاسخ این سوال این است که مربی در مراکز سازمان فنی و حرفه ای دوره های آموزشی خود را گذرانده است.

زمانی که همین مربی هنرجویی را تربیت می کند و 60 یا 70 درصد اطلاعات خود را به هنرجوی خود انتقال می دهد، طبق همین روال، روزی می رسد که همین هنرجو ،مربی می شود و در نهایت هنرجویان جدید با اطلاعاتی بسیار کم تر از دانش اصلی ،این حرفه را آموزش می بینند. در نتیجه؛ شاهد آن خواهیم بود که یک کارآموخته، کارورز یا دانش آموخته سواد کافی ندارد.

بنابراین اگر بخواهیم آسیب شناسی کنیم می توانیم بگوییم که مشکل اصلی همه آموزشگاه ها این است که سرمنشا آموزش را ندیده ایم. ما در این بررسی به این نتیجه رسیدیم که تمام اساتید این آموزشگاه ها در این صنعت باید بازآموزی شوند.

مخالفت با آموزش در محیط کار

او در مورد تجهیزات مورد استفاده در آموزشگاه ها گفت: آن تجهیزاتی که در یک یا دو سال پیش در ساخت جواهرات مورد استفاده قرار می گرفت، در حال حاضر پاسخ گوی نیاز جواهرسازان نیست. به عنوان مثال زمانی که ترازوی دیجیتال پرزیدویم وارد بازار شد فروش بسیار بالایی هم داشت اما بعد از مدتی اعلام کردند که ایراد دارد و کنار گذاشته شد. بنابراین در این صنعت تکنولوژی روز به روز گسترش می یابد.

احدنژاد در خصوص آموزش در محیط کار گفت: آموزش در محیط کار مسئله ای است که موجب می شود یک دور باطلی اتفاق بیافتد. مرز دانش ما این دانش آموختگان هستند نه محل کار. محل کار مرز دانش نیست که دانشی اضافه کند. این فرد است که باید دانش روز را به کارگاه ها بیاورد و آنها را به روز رسانی کند.

او افزود: کارگاه محل کسب و کار و درآمد است و کسی هم که به دنبال کسب و کار است باید خود را به روز رسانی کند و تجهیزات مدرن تهیه کند اما این به روزرسانی ها به این دلیل که هزینه بر هستند به صورت پلکانی است نه به صورت خطی.

ارتباط با آموزشگاه های خارجی

احدنژاد در پایان گفت: ما باید آموزشگاه ها را محور قرار دهیم به این صورت که از آنها پشتیبانی شود، برنامه های دوره ای برای آنها برگزار شود، تسهیلات برای آنها در نظر گرفته شود، آنها را با کارگاه های خارج از کشور آشنا کنیم و روابط با کشورهای دیگر در این زمینه شکل بگیرد.

اگر این اقدامات انجام شود خون تازه ای به این صنعت تزریق می شود به این معنی که از طریق دانش های جدیدی که هنرجویان در کارگاه های خارجی کسب کرده اند به کارگاه های داخلی می آورند و روش های جدید در ساخت طلا و جواهر را به کارگاه داران آموزش می دهند و در نتیجه موجب رشد کارگاه های داخلی نیز خواهند شد.

این گزارش ادامه دارد...