الماس های آبدار در عمق زمین چه می کنند

به گزارش پایگاه خبری جهان طلا (گلدنیوز)، به گفته محققان برخی از مواد تشکیل دهنده الماس، از جمله انستاتیت، رینگ وودیت، کوزیت و احتمالاً پروسکایت ثابت می‌کنند که الماس از ۶۶۰ کیلومتر زیر سطح زمین و محیطی سرشار از آب مي آيد. در حقیقت در اعماق سطح زمین ما، فراتر از دسترس ما، پدیده ای در آب ساخته می‌شود.

محققان با بررسی الماس‌های کوچک چتونیک که توده‌هایی از مواد معدنی کمیاب هستند اطلاعاتی در مورد فضای داخلی سیاره‌مان دریافتند.

الماسی که اخیراً در یک معدن الماس در بوتسوانا کشف شده است، دقیقاً چنین سنگی است. مملو از رینگ وودیت، فروپریکلاز، انستاتیت و سایر مواد معدنی است که نشان می دهد این الماس در ۶۶۰ کیلومتری زیر سطح زمین تشکیل شده است.

علاوه بر این، محققان پیش بینی می‌کنند محیطی که این الماس در آن شکل گرفته‌ شکافی بین گوشته بالایی و پایینی یعنی قسمت ناپیوستگی زمین یا منطقه انتقال، سرشار از آب است.

تیمی از محققان به رهبری فیزیکدان معدنی تینگ تین گو از موسسه گوهرشناسی نیویورک و دانشگاه پوردو می نویسند: ظاهر رینگ وودیت همراه با قطرات آب، محیط مرطوب را در این مرز زمین نشان می دهد.

میدانیم که بیشتر سطح زمین پوشیده از اقیانوس است. با این حال، با در نظر گرفتن هزاران کیلومتر فاصله بین سطح زمین و هسته این سیاره، وجود آب در ۶۶۰ کیلومتر زیر زمین بسیار جای شگفتی دارد. زیرا عمق اقیانوس حتی در عمیق‌ترین نقطه‌اش، از نوک موج تا کف، فقط ۱۱ کیلومتر است و حالا تصور کنید در ۶۶۰ کیلومتر پایین تر آب وجود دارد.

جالب است بدانید پوسته زمین ترک خورده و تکه تکه است، با صفحات تکتونیکی جداگانه که به هم سابیده می‌شوند و زیر لبه های یکدیگر می لغزند. در این مناطق، آب از رگه ها به عمق سیاره نفوذ می کند و تا گوشته پایینی می رسد.

با گذشت زمان نیز دوباره از طریق فعالیت های آتشفشانی به سطح زمین باز می گردد. این چرخه ریزش به سمت پایین و بالا آمدن به عنوان چرخه آب عمیق، جدا از چرخه آب فعال در سطح شناخته می شود. دانستن این نکته که چه مقدار آب در آن قسمت زمین وجود دارد، برای درک فعالیت های زمین شناسی سیاره ما نیز مهم است. برای مثال، وجود آب می‌تواند بر قابلیت انفجار یک آتشفشان موثر باشد و در فعالیت‌های لرزه‌ای نقش داشته باشد.

از آنجایی که دسترسی به این قسمت زمین ممکن نیست باید منتظر بمانیم تا تحقیق روی این آب نتایج بیشتری به ما بدهد.

گو و همکارانش اخیراً این الماس را با دقت مطالعه کردند و ۱۲ ماده معدنی پیدا کردند. محققان با استفاده از طیف‌سنجی میکرو رامان و پراکندن پرتو ایکس، این مواد را برای تعیین ماهیت آن‌ها بررسی کردند.

در میان اجزاء، آنها مجموعه ای از رینگ وودیت (سیلیکات منیزیم) را در تماس با فروپریکلاز (اکسید منیزیم، آهن) و انستاتیت (سیلیکات منیزیم دیگری با ترکیب متفاوت) یافتند.

در فشارهای بالا در ناحیه انتقال، رینگ‌وودیت به فروپریکلاز و همچنین کانی دیگری به نام بریگمانیت تجزیه می‌شود. در فشارهای کمتر نزدیک به سطح، بریگمانیت به انستاتیت تبدیل می شود. حضور آنها در الماس داستان سفری را بیان می کند که نشان می دهد سنگ در عمق قبل از بازگشت به پوسته شکل گرفته است.

این همه چیز نیست. رینگ‌وودیت دارای ویژگی‌هایی بود که نشان می‌داد ماهیتی آبدار دارد. یک ماده معدنی که با حضور آب تشکیل می‌شود. در همین حال، سایر مواد معدنی موجود در الماس مانند بروسیت نیز آبدار هستند. این سرنخ ها حاکی از آن است که محیطی که الماس در آن شکل گرفته بسیار مرطوب بوده است.

پیش از این نیز شواهدی از وجود آب در منطقه انتقالی یافت شده بود، اما این شواهد برای سنجش میزان آب در آن بخش زمین کافی نبود.

این تیم تحقیقاتی در مقاله خود می نویسند: اگرچه تشکیل الماس های گوشته بالایی اغلب با حضور مایعات اتفاق می افتد، اما الماس های فوق عمیق مشابه به ندرت همراه با مواد معدنی آبدار مشاهده شده اند.

رینگ‌وودیت، در حقیقت نشان دهنده یک محیط پریدوتیتی آبدار و نشان‌دهنده ناحیه انتقال هیدراته‌تر عمیق است.

تحقیقات قبلی نشان داده است که زمین بسیار بیشتر از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم، آب در اعماق خود جای داده است. این نتیجه در نهایت می تواند به ما پاسخ دهد که همه چیز به کجا باز میگردد.

منبع: https://www.sciencealert.com/diamond-from-660-kilometers-below-earths-surface-reveals-a-water-rich-environment

انتهای پیام/