سه علامت کلیدی که نشان می‌دهند نباید منتظر ترفیع در سازمان باشید

به گزارش سایت اخبار طلا و جواهر گلدنیوز: در محیط کار، انتظار ارتقای شغلی برای نیروهای توانمند طبیعی است، اما گاهی اوقات افراد شایسته برای سال‌ها در یک سطح باقی می‌مانند. این نشانه‌ها شامل دریافت مکرر تشویق‌ها بدون هیچ اقدام عملی، ارتقای همکاران هم‌سطح در حالی که فرد لایق منتظر می‌ماند (اغلب با واگذاری مسئولیت‌های سنگین‌تر بدون افزایش حقوق)، و گفت‌وگوهای دلگرم‌کننده با مدیران ارشد که همواره از پرداختن به جزئیات و زمان‌بندی مشخص طفره می‌روند، است. تداوم این شرایط می‌تواند منجر به فرسایش انگیزه نیروهای کلیدی سازمان شود.

هر نیروی کار یا مدیر میانی در هر شرکت و سازمانی، بر اساس لیاقت و موفقیت‌هایی که کسب کرده، انتظار دارد که به مراتب بالاتر ارتقا یابد و از مزایایی مانند حقوق بیشتر، اختیارات وسیع‌تر و فرصت رهبری تیم‌های بزرگ‌تر بهره‌مند شود. اگرچه این توقع امری کاملاً طبیعی است، اما در واقعیت بسیار دیده می‌شود که افراد بسیار توانمند برای سال‌های طولانی در یک جایگاه شغلی باقی مانده و در سلسله مراتب سازمان «درجا می‌زنند»، حتی اگر مدیران ارشد به طور مداوم از شایستگی‌های آن‌ها تمجید کنند.

صرف نظر از دلایل پنهان این پدیده، سوال اصلی این است که از کجا می‌توان تشخیص داد که ارتقای شغلی در آینده نزدیک محقق نخواهد شد و نباید امید زیادی به پیشرفت در نردبان ترقی داشت؟

در اینجا به سه نشانه کلیدی که این وضعیت را آشکار می‌سازند اشاره خواهد شد.

نشانه اول: دریافت مکرر تشویق، اما عدم وجود هرگونه تغییر رسمی

برخی از مدیران و کارکنان، به دفعات و به مناسبت‌های مختلف توسط مافوق‌ها تحسین و تشویق می‌شوند و در ابتدا این تصور را می‌کنند که ارتقای آن‌ها به زودی اعلام خواهد شد. اما با گذشت زمان و عدم مشاهده هرگونه تغییر در انتصاب رسمی یا پست‌های بهتر، این امید رنگ می‌بازد. گاهی اوقات این افراد حتی برای جلسات خصوصی به دفتر مدیرعامل دعوت می‌شوند و وعده‌هایی مبنی بر شایستگی برای سمت‌های بالاتر و در دست بررسی بودن موضوع ارتقا داده می‌شود؛ با این حال، پس از مدتی، این موضوعات به فراموشی سپرده شده و هیچ اقدام رسمی صورت نمی‌گیرد.

نشانه دوم: مشاهده ارتقای همکاران، در حالی که شما همچنان منتظر می‌مانید

پیچیدگی شرایط زمانی آشکار می‌شود که شما به عنوان کاندیدای اصلی ترفیع، در پست فعلی خود باقی مانده‌اید، اما همکاران هم‌رده شما به مقام‌های بالاتر دست می‌یابند و از شرایط کاری و رفاهی بهتری برخوردار می‌شوند. در این حالت، به شما همچنان توصیه می‌شود که صبور باشید و منتظر زمان مناسب بمانید. این وضعیت نباید به عنوان یک امر شانسی تلقی شود، بلکه نشان‌دهنده یک الگوی سازمانی غیررسمی است که در آن رهبری سازمان ترجیح می‌دهد به‌جای ارتقای افراد کاربلد، مسئولیت‌های بیشتر و پروژه‌های دشوارتر را بر دوش آن‌ها بگذارد. از این افراد خواسته می‌شود مسئولیت‌های جدید را پذیرفته و به افراد بیشتری مشاوره دهند، بدون اینکه هیچ تغییری در عنوان شغلی یا حقوق و مزایایشان اعمال شود. با وجود این، عملاً اتفاقی در مسیر ترفیع برایشان رخ نمی‌دهد.

نشانه سوم: گفت‌وگوهای دلگرم‌کننده، اما طفره رفتن از جزئیات عملی

سومین علامت هشداردهنده، برقراری مکالمات بسیار مثبت و امیدبخشی با مدیران ارشد است که در آن رهبران سازمان از برنامه‌های بزرگ آینده صحبت می‌کنند. در این گفتگوها، کلیات مورد بحث قرار می‌گیرد، اما جزئیات اجرایی و زمان‌بندی مشخص به آینده موکول می‌شود. زمانی که فرد پیگیر، در مورد زمان‌بندی یا جزئیات دقیق سوال می‌کند، پاسخ‌ها مبهم بوده و آن را به مسائلی نظیر به تصویب رسیدن بودجه یا تغییر ساختارها منوط می‌کنند. در چنین مواقعی، این پرسش برای فرد شایسته پیش می‌آید که آیا رهبری سازمان علاقه‌ای به انتصاب وی در پست‌های بالاتر ندارد؟

تداوم این سه نشانه برای مدتی طولانی، به تدریج انگیزه و انرژی کار کردن برای افراد لایق و توانمند را از بین می‌برد. در نهایت، سازمانی که از ارتقای نیروهای خود غفلت کرده و یا در این زمینه تبعیض‌آمیز عمل می‌کند، بیشترین آسیب را از این وضعیت متحمل خواهد شد.

انتهای پیام/