صنف طلاوجواهر در انتظار حمایت

رسول قنبری مدیرعامل مجموعه نوین قالب و تولیدکننده ماشین آلات اصفهانی گفتگوی خود را با "گلدنیوز" اینگونه آغاز می کند: «سال 1370 این مجموعه را رسما در اصفهان ایجاد کردیم و وارد این صنف شدم، و تا امروز به صورت تخصصی قالب های مورد نیاز شغل زرگری را تولید می کنیم. در سال های اولیه کار را به صورت سنتی آغاز کردیم و بر اساس ایده پردازی هایی که با دوستانی همچون آقای محمدولی داشتیم، روند کاری مان را به سمت و سوی نوین و بهره مندی از نمایشگاه های تخصصی و به کار گیری تکنولوژی های نو هدایت کردیم.»

قنبری معتقد است امروزه در حوزه زرگری، هیچ فعالی دست های پنهان و مخفی ندارد و پیشرفت یک گروه تماما به خلاقیت هایی باز می گردد که در حوزه تولید بروز و ظهور می یابد. در این راستا هیچ فوت کوزه گری مخفی نمانده و همه فعالان این صنف از تمامی نکات و فنون آگاهی دارند.

خودکفایی ابزارآلات

قنبری بالای 90 درصد مواد اولیه و ابزار آلات ابتدایی برای کارِ خود را تولید داخل معرفی می کند و ادامه می دهد: «پیشتر واردات از هند صرفه اقتصادی داشت ولی بعدها مجبور شدیم همه ابزار آلات را خودمان تولید نماییم.»

قالب های تولیدی این کارخانه همه تجهیزات موردِ نیاز طلاسازی را اعم از ریخته گری، پرس کاری و... پوشش می دهد و از طرفی 50 درصد قالب های اولیه برای کارِ خود را نیز تولید می کند. در این میان برخی کارگاه ها تولیداتِ خارجی را با مهندسی معکوس بومی سازی کرده اند و شرکت آقای قنبری هم از قاعده ی بومی سازی ها مستثنی نبوده است.

این تولید کننده اصفهانی می گوید از دهه 80 به افغانستان، عراق و برخی کشورهای حوزه خلیج فارس صادرات داشته است.
برخی فعالان این صنف که از ایران به کشورهایی نظیر کانادا و استرالیا مهاجرت کرده اند نیز قالب کارهای خود را به این کارگاه سفارش می دهند.

حمایت دولت سیزدهم نیاز اصلی صاحبان صنف

به گفته قنبری تولیدات این صنف از رتبه بندی های جهانی پیروی می کند و با توجه به اینکه هیچ حمایت دولتی پشت سر این صنف نیست، تمام فعالیت های کمکی با تلاش اعضای این هنر صنعت پیش رفته است.
هرچند این تلاش ها در جای خود قابل ستایش است اما در مقایسه با کشورهایی نظیر ترکیه و هندوستان که با حمایت های دولتی رتبه جهانی خود را پایین آورده اند، تفاوت می کند. قنبری در عین حال از سیاست های معکوس در سال های اخیر سخن می گوید و معتقد است فعالان این صنف در حال حاضر فقط کسب روزی می کنند: «دولت باید به طور کلی از صنف طلاوجواهر حمایت کند. نه فقط از ما! چون فعالیت ما خدماتی است.»

ثبات قیمتی، تسهیل واردات و صادرات شامل مصنوعات و ماشین آلات و توجه بیشتر به متولیان امر نکاتی است که آقای قنبری به عنوان ابزارهای حمایتی مورد از آن ها یاد می کند: «در چنین شرایطی افغانستان با آن وضعیت سیاسی و امنیتی از قوانین ثبت مالکیت برخوردار است و اگر یک تولید کننده ابزار یا مصنوعی را تولید کند، به نام او ثبت خواهد شد و شخص دیگری قادر به تولیدِ مشابهِ آن نیست؛ ولی ایران با وجود بزرگی و تشکیلات صنف از چنین الزامی بی بهره است. از دیگر سو اجناس وارداتی بعضا به صورت کد گذاری نشده به فروش می رسند.»

افزایش روزانه نرخ دلار

در حال حاضر قیمت های تمام شده تحت تاثیر ماده اولیه و خدمات تعیین و به صورت روزانه بر اساس نرخ دلار بالا و پایین می شود. قنبری از تاثیرات سوء چنین وضعیتی بر کیفیت تولیدات نیز انتقاد می کند: «مواد اولیه با کیفیت بسیار گران تمام می شود؛ فولاد کیلویی 250 هزار تومان است؛ بنابراین باید به خریدِ برندهای چینی رضایت داد».

در این شریط ممکن است قالب هایی بی کیفیت تولید شود که در حین کار بشکند و یا در روندِ تولید طلا ایجاد تنش کند.

شرکت در نمایشگاه ها فرصتی برای رشد بیشتر

این تولید کننده ایرانی تاکید دارد که تا کنون نمایشگاهی نبوده که در آن شرکت نکرده باشد و به گواه اهالی اتحادیه مرکزی، او یکی از بنیان گذاران برگزاری نمایشگاه بوده است: «آقای محمدولی اولین نمایشگاه تخصصی را در دهه 80 به اصرار ما برگزار کردند که بعد از آن ضمن پیگیری های صورت گرفته، اصفهان به قطب برگزاری نمایشگاه تخصصی طلا تبدیل شد و تا امروز همه صنوف اعم از قم و شیراز و یزد و... وارد این جرگه شده اند.»

قنبری ادامه می دهد: «بعضا نمایشگاه های دو استان با اختلاف یک روز برپا می شد و ما در هر دو شرکت می کردیم». اما نکته جالب توجه، سطح پایین نمایشگاه های کنونی از دید این تولید کننده است: «پیشتر نمایشگاه ها رشد شدیدی را تجربه می کردند و مشتری بسیاری را به خود می دیدند ولی امروزه رو به افول گذاشته و می توان گفت برای برپا کنندگان به یک کسب تبدیل شده است».

امروزه به جای آنکه نمایشگاه ها در توسعه تجارت و صنعت طلای کشور کمک حالِ تولید کنندگان باشند، به محل درآمدزایی برای نمایشگاه داران بدل شده و فعالان این عرصه به غرفه داری و بلیط فروشی به اهالی این صنف فکر می کنند.

نبود دستی برای حمایت

قنبری همچنین سابقه حضور در نمایشگاه های خارجی را داراست اما نبود حمایت را منجر به قطع این زنجیره می داند: «ایتالیا هم نمایشگاه تخصصی برگزار می کند و برای صنوف کشورهای مختلف، دعوت نامه به همراهِ بلیط و اقامت رایگان می فرستد ولی ما در تهران برای دریافت یک پروژکتور برق اضافه، هم جریمه می شویم و هم مبلغ اضافی پرداخت می کنیم».

او ترانزیت، بلیط رفت و برگشت و ترددهای داخلیِ رایگان را از مزایای نمایشگاه های خارج از کشور معرفی می کند و تاکید دارد: «هدف اصلی نمایشگاه حمایت و معرف زرگران و تولیدکننده هاست تا این صنعت توسعه یابد ولی اگر هزینه پرداخت نشود، این افراد را به نمایشگاه راه نمی دهند».

انتهای پیام/