المپیاد طلا ؛ مدال آوران المپیادها سرگم چه کاری هستند؟

المپیاد طلا که در کلیه مهارت ها در سطح جهانی برگزار می شود شامل مهارت هایی همچون مکانیک، جوشکاری، طراحی وب، رباتیک می شود و کشورمان در 40 رشته شرکت کننده دارد.

مجری این المپیاد در ایران، سازمان فنی و حرفه ای است و نفرات برتر در دوره های تکمیلی به صورت اردوهای تقویتی، برای شرکت در آزمون جهانی آماده شده و آموزش های تکمیلی را دریافت می کنند.

بازهم پای کرونا در میان است

مسابقات جهانی هر دو سال یکبار برگزار می شود ولی برپایی المپیاد طلا در کشورمان هر ساله است؛ البته پس از کرونا، شاهد تعویقِ یکساله این مسابقاتِ تخصصی بوده ایم. مرحله شهری، استانی و کشوری بخش اصلی این مسابقات است و شرکت کننده هایی با سنِ کمتر از 22 سال در مسابقات جهانی حاضر می شوند. همچنین برخی رشته ها به صورت تیمی است و نفرات باید حدود 20 سال داشته باشند.

مسیر ورود به المپیاد

به گفته ملکان اردوهای تکمیلی 8 الی 10 ماه به طول می انجامد و هر فرد برای انتخاب در مسابقات جهانی، پیشتر می بایست اول تا سومِ شهر، استان و کشور باشد. در این میان نفرات برتر 6 ماه آموزش مجزا دیده تا برای مسابقات جهانی آماده شوند.

در این میان ساختِ جواهرات با دست به صورت کامل و جزئی با شرکت کنندگان المپیادی تمرین می شود تا برای مسابقه 22 ساعته که در 4 روز برپا خواهد شد، از آماگی خوبی برخوردار باشند.

پروژه به صورت بخش به بخش است. روز اول یک قطعه و روز دوم تا سوم قسمت های مختلف ساخته می شود تا روز چهارم که مونتاژ نهایی صورت می گیرد و پروژه تحویل داده می شود.

المپیاد مجالی برای دانش افزایی

ملکان هدف از برگزاری این المپیاد را افزایش سطح دانشِ جواهر سازی در جهان می داند و معتقد است انتخابِ افراد کم سن و سال به دلیل این است که این ها آینده بهتری برای کار داشته باشند.

او یادآوری می کند ایران پیش از انقلاب هم یک پای ثابت این المپیاد بوده تا سال های پس از پیروزی انقلاب که این همآور جهانی برای کشورمان با وقفه ای کوتاه رو به رو شد و مجددا از سال 2000 به روز های اوج بازگشتیم.
کشورمان تا سال 2007 مقامی به دست نمی آورد و معمولا در انتهای جدول حضور داشت. این موقعیت از سال 2009 با جهش شگفت انگیز به کسبِ رتبه هفتم و دریافتِ نخستین دیپلم افتخار رو به رو شد و جوانان آینده دار ایرانی در رشته جواهر سازی بار دیگر خوش درخشیدند.

جهش های پیاپی ایران

دوره بعدی المپیاد طلا در سال 2011 به کسب رتبه پنجم و دیپلم افتخار منجر شد. در این راستا نفراتی شایسته کسب دیپلم افتخار تشخیص داده می شود که امتیاز بالایی در این مسابقات جهانی کسب کنند. این روند تا سال 2013 ادامه یافت که به کسب رتبه دوم مدال نقره مسابقات برای کشورمان انجامید. ملکان می گوید: ایران برای اولین بار در این المپیاد مدال آورده بود. اما جهش از رتبه هفتم به شاخص های بهتر، بسیار کار سختی است. ما از رتبه پنجمی به مقام دومی، خود را بالا کشیدیم تا جایی که سال 2015 در برزیل به رتبه چهارم (دیپلم افتخار) دست یافتیم. سال 2019 هم با کسب مدال برنز در مقام سومِ رشته جواهر سازی در دنیا ایستادیم.

این مسابقات در 2022 در چین برگزار خواهد شد و باید منتظر ماند تا سطح کشورمان در این دوره از المپیاد مشخص شود. مدیر مسابقات ملی طلاوجواهر تاکید دارد نفرات شرکت کننده از دل آموزشگاه ها گزینش و انتخاب می شوند. در این راستا معمولا در میان صنف بازاریان هم فراخوان می دهند تا افرادی در سطح تجربی نیز انتخاب شوند.

المپیاد ایران سخت تر از جهان

المپیاد طلا در میان اغلب کشورهای مطرح در سطح جهان برگزار می شود. کره جنوبی سال ها جایگاهی خوب داشت ولی این شرایط زمانی از آنِ برزیل و در دوره ای دیگر نصیب روس ها شد و به طور کلی ایران ادعا دارد جزء نفرات برتر و 5 کشور برتر دنیاست. در حالی که ایتالیا تا امروز نتایجی در خور در المپیادهای جهانی کسب نکرده است و سوئیس و بسیاری کشورهای پر ادعا از این رنکینگ عقب افتاده اند.

اما شاید پرسش اصلی این باشد که چرا کشورهای صاحب نامی همچون ایتالیا که در طراحی طلاو جواهرات خاص هستند در المپیادها حضور چشمگیری ندارند؟ آیا این المپیادها برای آنها جدی نیست؟ یا توان و سرمایه خود را صرف مسائل دیگری میکنند؟

گفتگو با یکی از شرکت کننده ها در المپیاد

مسابقات بدون منفعت اقتصادی

مسلم خواجویی از شرکت کنندگان المپیادی در ایران است. ساخت طلا با دست را به صورت استاد-شاگردی نزد یکی از بستگان (مجتبی خواجویی) آموزش است و سال 89 با عرصه المپیاد آشنا شده است. داستان از این قرار است که یکی از مشتریان آقای خواجویی که در سازمان فنی و حرفه ای مشغول بوده، او را با المپیاد آشنا می کند. زمانی که 19 سال بیشتر نداشت و بهترین گزینه برای حضور در مسابقاتِ جهانی بوده است. مراحل شهرستانی، استانی و کشوری را پشت سر گذاشت و وارد عرصه جهانی شد.

خواجویی به خبرنگار "گلدنیوز" می گوید: نفرات برتر کشوری وارد اردوی دو ساله و برای المپیادِ جهانی آماده شدیم. شرکت در این مسابقات منفعت حرفه ای بسیاری برایم داشت. البته بی هیچ نفعِ اقتصادی. تمریناتی که به ما می دادند با آنچه در بازار مرسوم بود، تفاوت بسیار داشت. آیتم ها متفاوت بود و سطحِ کیفی ساختِ جواهرات با دست را بسیار نزدِ شرکت کننده ها ارتقا داد.

او در عین حال اکثر فعالیت های جواهرسازیِ امروزی را به صورت ریخته گری معرفی می کند و معتقد است شرکت در المپیاد، علاوه بر آزمودنِ توان فردی در سطح جهانی، اندکی در ارتقای سطح کیفیِ تولیدات تاثیر می گذارد. فرد خود را محک زده و به سطحِ دیگر شرکت کننده ها از سایر ملل می رساند.

این را خواجویی می گوید و ادامه می دهد: اردوهای ما در کرج برگزار شد. البته زمانی که انتخاب شدیم، در کارگاه آقای ملکان حضور یافتیم. چند پروژه را با سایر طلاسازان انجام دادیم و در نهایت نفرات برتر انتخاب شدند.

دارنده مدال نقره جهانی

او می افزاید: در آن زمان دوره های تمرینی ما از بهمن آغاز شد و 6 ماه به طول انجامید.

آقای خواجویی شرکت کننده‌ی المپیادِ طلا دوره‌ی سال 2013 بوده است و با 16 کشور دیگر هم آوردی داشت. 58 کشور در کل رشته های المپیادِ آن سال حضور داشتند و مسابقات در سطح بسیار بالا و قابل قبولی برگزار شد.

این سازنده طلاوجواهر که دارنده مدال نقره المپیاد جهانی است، معتقد است انرژی تجمیع یافته در فردِ المپیادی یکباره پس از مسابقات به هدر می رود. او تاکید دارد شرکت کننده و برگزار کننده مسابقات بهتر است این کار را سازماندهی نمایند تا مدال آوران پس از این پروسه به بازار کار وصل شوند و هر فرد در حیطه کاری خود رها نشود. این رویه موجب اتلاف وقت و انرژی می شود.

بسیاری از المپیادی ها پس از پایان مسابقات سردرگم هستند؛ چراکه سطح مسابقات و آموزش هایی که دیده اند، با بازار اختلافِ کیفی بسیاری دارد.

انتهای پیام/