نینجاها در جستجوی طلای مغولستان

به گزارش پایگاه خبری جهان طلا (گلدنیوز )، اکتشاف و بهره برداری از ذخایر مس، زغال سنگ و طلا درآمد قابل توجهی برای مغولستان به ارمغان آورده است. چند معدن طلا مانند معدن طلای بورو و معدن طلای گاتسورت در ۱۱۰ کیلومتری شمال اولان‌باتور واقع شده‌اند.

شرکت انرژی مغولستان، شرکت سین‌کیانگ، شرکت معدنی اردنت و یک شرکت سرمایه‌گذاری مشترک مغولی و روسی درصد زیادی از بهره برداری معادن این کشور را به عهده دارند. البته نهاد نظارتی بر امور معادن، اداره دولتی منابع معدنی مغولستان است.

استخراج طلا

معادن طلای مهم این کشور معدن طلای زمار، معدن طلای سنگ سخت بورو که از سال ۱۹۷۶ فعال است و معدن طلای گاتسورت هستند.
معدن اویو تولگوی نیز که جز معادن مس این کشور محسوب می‌شود دارای ذخایر طلا است و تخمین زده می‌شود که این ذخیره شامل ۱۴ میلیون اونس طلا به اضافه ۱۹ میلیون تن مس است. این ذخایر عظیم دومین کشف بزرگ معدنی دنیا است و ارزش آن در سال ۲۰۰۳ حدود ۴۶ میلیارد دلار تخمین زده شد.

در همه کشورهایی که ذخایر غنی مواد و فلزات معدنی دارند جز راههای قانونی استخراج، راههای خارج از بازار رسمی نیز به چشم می‌خورد.

نینجا نام مستعاری برای آنان است که در مغولستان به صورت مستقل در جستجوی طلا هستند. این نامگذاری معدنچیان به این دلیل است که گفته می شود کاسه های سبزی بر پشت خود دارند که آنها را شبیه نینجاها کرده است.

بزرگترین منطقه استخراج نینجا در زامار است

در منطقه ناهموار زامار، در ۳۵۰ کیلومتری غرب اولان‌باتار، حفره های زیادی داخل تپه ها وجود دارد که ممکن است هر لحظه فرو بپاشد. در همین منطقه، به دلیل وجود شرکت‌های بزرگ معدن، هزاران نینجا کار می‌کنند.

حدود ۱۰۰ هزار نفر از اهالی مغولستان در پنج سال گذشته به صنعت معدن‌کاری نینجا پیوسته‌اند. بسیاری از مغولان در زمان شکست کمونیست در این کشور شغل خود را از دست دادند و در ابتدا به دامداران سنتی تبدیل شده بودند اما دو زمستان ویرانگر باعث از بین رفتن یک سوم دام های مغولستان در سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ شد و بار دیگر هزاران نفر برای کسب درآمد به جستجوی طلا روی آوردند.

آنها مکان هایی را که توسط شرکت های معدنی برای یافتن کوارتز یا طلا رها شده بود، بار دیگر جست و جو می کردند.

آنها مانند نینجاها کاسه سبز بزرگی به پشت خود می بندند و به دنبال یافتن کوارتز یا طلا در املاک شرکت های بزرگ استخراج معادن مشغول می شوند.

مراحل کار نینجاها

حدود ۴ نینجا شروع به حفر چاله ای می کنند که ۳ تا ۴ و نیم متر عمق دارد. آنها این‌کار را با استفاده از میله های آهنی انجام می‌دهند تا به عمقی برسند که ذخایر طلا در آن یافت می‌شود. این حفره ها و سوراخ ها به هم نزدیک هستند. این حفره ها در زیر زمین به هم متصل می شوند و پس از اتمام حفاری ، یکی از نینجاها با نور شمع در زیر زمین کندن را ادامه میدهد و خاک را به سطح می رساند تا نینجای دیگر خاک را الک کند.

در سال ۲۰۰۳ حدود ۳۰ هزار نینجا در مغولستان مشعول جستجوی طلا بودند اما این تعداد در سال ۲۰۰۷ به ۱۰۰ هزار نفر رسید.

استخراج کنندگان نینجا به طور متوسط ​​در سال ۲۰۰۳ حدود ۱۰ دلار در روز درآمد داشتند. دانشجویان در تعطیلات تابستان به جمع نینجاها می پیوندند تا برای پرداخت شهریه دانشگاه کمک هزینه خانواده شان باشند.

آسیب های زیست محیطی

به لحاظ زیست محیطی استخراج نینجاها اثرات نامطلوبی بر کشاورزی این کشور داشته است زیرا دامداران عشایر به دلیل افزایش چاله ها و کاهش مقدار چمن، به شکل مداوم در حال یافتن زمینی برای چرای دام های خود هستند .

این امر باعث شده تا برخی از مغولان کوچ نشینی را کنار گذاشته و مزارع و تعاونی هایی را راه اندازی کنند. پیتر مورو، مدیر عامل بانک کشاورزی ایالتی سابق میگوید: این می تواند پایان گله داری سنتی در مغولستان و آخرین فرهنگ عشایری مبتنی بر اسب در جهان باشد.

عکاسی که شیفته نینجاهاست

عکاس اسپانیایی، آلوارو لایز، مجذوب فعالیت نینجاهاست. او می‌گوید: من همیشه به نحوه تعامل انسان‌ها با محیط علاقه داشته‌ام.

لایز می‌گوید: زمانی که از یک حفره پایین رفتم، گرما، گرد و غبار و صدا آنقدر شدید بود که نمی‌توانستم نفس بکشم. من ۴۰ دقیقه زیر زمین بودم اما گویا یک قرن بر من گذشت و من متعجبم که چگونه لینجاها هر روز ۱۰ ساعت را در همان حفره ها سپری می کنند.

به گفته لایزر آنها تجهیزات ایمنی کمی دارند و نظارت های ایمنی کمی بر فعالیت آنها انجام میشود. آنها با استفاده از ابزارهای ابتدایی زمین را حرف می کنند و به داخل زمین میروند.

اگرچه نینجاها با وعده ثروت جذب این کار می شوند، اما آمارها نشان میدهد نینجاها تنها در سال ۲۰۱۳ حدود ۵ تن طلا از زمین بیرون کشیدند و از تلاش‌های خود روزانه ۸ دلار درآمد کسب کردند.

دولت اخیراً برای کمک به جامعه نینجاها و حمایت از آنها اعلام آمادگی کرده است اما این وعده چه مقدار عملی شده و ایا ضمانت دهنده حفظ جان آنها است یا خیر هنوز بررسی انجام نشده است.

منبع :wired.com

انتهای پیام/