جای خالی بیمه صنفی در صنعت طلا

گپ‌وگفتی با یک فروشنده طلا؛

جان کیفی‌ها کف دستشان است...

ته‌لهجه شیرازی دارد و از فروشندگان سرشناس بازار در استان فارس است. عمر کاری خود را در حرفه طلافروشی صرف کرده و امروز با وجود قدمت و تجربه بسیار از نبود بیمه صنفی مناسب و حمایت‌های امنیتی گلایه دارد. میگوید فقط کسب و کارشان فقط شامل بیمه آتش سوزی است این در حالیست که بیمه ناشی از سرقت از ارکان مهم این صنف است . وی مثل همه صنوف به دولت آینده امید بسته است تا دردی از هنرصنعت طلاوجواهر دوا شود...

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی "گلد نیوز" علی پاکدلان فرد که جز پیشکسوتان عرصه طلاسازی است و این حرفه را از پدران خود به ارث برده است، می گوید: از سال 70 که خدمت سربازی را به پایان رساندم، کار را نزد پدرم شروع کردم و تا امروز در حوزه فروش طلا مشغول به کار هستم.

او قصد دارد برند طلا فروشی خود را در کشور آلمان هم راه اندازی کند. درآمد این شغل را با افت چشم گیری مواجه و آن را ناشی از قدرت خرید مردم می داند. معتقد است در چنین شرایطی کارگاه های تولیدی هم قادر به ادامه فعالیت نیستند اما بر اساس تجربه تاریخی، تاکید دارد چنانچه مردم از پسِ خرج و برج زندگی خود برآیند، مازاد درآمد خود را در خرید طلاجات سرمایه گذاری خواهند کرد.

پاکدلان فرد در حوزه خرید و فروش طلای دست دوم یا در اصطلاح عامیانه بدون اجرات، فعالیت ندارد و دلایل خاص خود را مطرح می کند: شخصا دوست ندارم جنس کهنه وارد مغازه ام شود. از طرفی طلای دست دوم به تولید ضربه می زند.

مضرات خرید و فروش طلای آب شده

سیستم صنعت طلا به گونه ای است که اجناس کهنه حتما باید آب شده و مجدد وارد چرخه تولید شود؛ چراکه افراد بسیاری در این زنجیره نان خود را تامین می کنند. اما 9درصد مالیات بر ارزش افزوده، مشتریان را بر آن می دارد که به سمت طلای دست دوم و بدون اجرات روی بیاورند.

پاکدلان فرد نبود شفافیت لازم در خرج و هزینه کردِ این مالیات توسط اداره دارایی را به عنوان دلیلِ دیگری می داند که مردم را از خرید طلای نو گریزان می کند. در این میان برخی زیورآلات بدل مورد توجه مشتریان است. ساخت و تولید این قبیل کارها در کشور صرفه اقتصادی ندارد.جدا از برخی شرکت های قدر مثل سپاهان با واردات برخی دستگاه های تولید بدلیجات، طرح هایی محدود تولید می کنند؛ هزینه واردات دستگاه ها بسیار زیاد است و لذا تولید کنندگان بدین سمت و سو نمی روند و اغلب این اجناس وارداتی هستند.

پاکدلان فرد همچنین در پاسخ به سوال خبرنگار "گلد نیوز" درباره الزاماتِ حمایتی دولت از این صنف و صنعت می گوید: همکاران ما از دولت تقاضای حمایت همه جانبه دارند؛ خاصه از تولید داخل و کسب و کار که در نتیجه، قدرت خرید مردم افزایش پیدا کند.

بازی با جان؛ به خاطر یک مشت طلا

این فروشنده پیشکسوت طلا و جواهر حمایت مالی بانک ها را مثال می زند و این رویه را خوب و مثبت می داند. اما از نظر حمایت های کاری و امنیتی گلایه دارد. در این میان هیچ یک از بیمه های فعال در کشور طلافروشان را زیر چتر حمایتی خود قرار نمی دهند و فقط در حوزه "بیمه آتش سوزی" وارد عمل می شوند.

این مسئله نشان از عجز شرکت های بیمه گر ایرانی است چراکه توان بازپرداختِ هزینه های ناشی از سرقت را ندارند. در این میان تشکل های صنفی نیز کوتاهی می کنند.

پاکدلان فرد به نمایندگی از طلافروشان گلایه های این صنف را مطرح می کند و در عین حال برخی اشتباهات را متوجهِ فعالان این حرفه می داند. به گفته این طلا فروشِ شیرازی، آگاهان در این عرصه باید فکری به حال وضعیت کنونی بیاندیشند تا خیال مغازه داران نسبت به مشکلات موجود اندکی راحت شود.

در این بین فعالانِ صنف که به "کیفی ها" معروف هستند و به گفته پاکدلان فرد به نوعی با جان خود بازی می کنند، بیش از سایرین در معرض خطر و آسیب های خیابانی هستند. به یاد داریم سال گذشته سه نفر از پیشکسوتان این حوزه در کازرون مورد حمله قرار گرفتند و کشته شدند و کل طلای موجود از دستشان ربوده شد.

پاکدلان فرد در ادامه مصاحبه خود با خبرنگار "گلد نیوز" از پیشی گرفتن ترکیه نسبت به طلاسازان ایرانی می گوید: بسیاری تولید کنندگان پر قدرت ایرانی خداحافظی کردند و رفتند.

این پیشکسوت فروش طلا و جواهر این را می گوید و ادامه می دهد: بنکداران و تولید کنندگان خوبی در کشور داشتیم ولی به دلیل نبودِ حمایت و مالیات های بسیار زیاد، رفتند.

ما زمانی پیشرفت خواهیم کرد که به بالاتر از خود بنگریم؛ بنابراین زنان ایرانی باید طلایی بالاتر از 18 عیار بپوشد.

پاکدلان فرد با تاکید بر این مطلب ادامه می دهد: به خاطر دارم روزگاری را که بچه ای کوچک و در مغازه طلا فروشی پدرم شاهد معامله با مردم بودم. کمترین انگشتر ما 5 گرم وزن داشت. مردم تاکید داشتند این کارها بسیار سبک است ولی مردمِ این روزگار، دنبال خرید یک سکه پارسیان 300 سوتی هستند و این روند بسیار ناخوشایند است.

انتهای پیام/