ایجاد بانک طلا بهترین راه برای رساندن شمش طلا به تولیدکنندگان واقعی

یک تولیدکننده در صنعت طلا معتقد است ترکیه به‌صورت هدفمند نیروهای خود را برای آموزش به اروپا می فرستد و در نهایت، صنعتِ کشور هدف را به نفع خود مهندسی می کند.

عبادالله محمدولی در مصاحبه با "گلد نیوز" ایتالیا را مهد صنعت طلا در دنیا معرفی کرد که همچنان از اعتبار و جایگاه خوبی برخوردار است. در این بین ترکیه صنعتِ طلای ایتالیایی ها را به نفع خود بومی سازی کرده و خود را به بازار جهانی شناسانده است.

کشورمان اما با داشتن قدمت هزاران ساله در تولید مصنوعات طلا و زیور آلات، در رتبه های چندم دنیا هم قرار ندارد. طلا تنها صنعتی است که به طور کامل برخاسته از ایران است ولی امروز ترکیه تا 40 میلیارد دلار طلا به دنیا صادر و دولت این کشور پا به پای صنایع حرکت می کند.

محمدولی با اعلام اینکه مسئولان باید از اهمیت صنعت طلا و ساخت و ساز مصنوعات مطلع شوند و بدانند چه حجمی از اشتغال را در بر می گیرد، افزود: امروز حجم این صنعت نسبت به دهه 60 و 70، بسیار کاهش یافته و به بیان دیگر، نابود شده است.

در حال حاضر با گذشت 4 دهه از انقلاب اسلامی، دستگاه "پالایش و بانک طلا" هنوز در کشور وجود ندارد. بدین منظور طلای اسقاطی و دسته دوم و آب شده، باید به مواد اولیه استاندارد تبدیل شود. این مسئله حاکمیتی است و حکومت باید شمش با کیفیت را در این پروسه، به دست آورده و در اختیار تولید کننده ها بگذارد.

*طلای 10رنگ ترکیه‌ای

محمدولی با بیان اینکه امروز ترک ها با استفاده از آلیاژهای مختلف و بدون توصل به آبکاری، طلای 10رنگ تولید می کنند، ادامه داد: کشورهای هدف صادراتی با آبکاری میانه خوبی ندارند و ما هیچگاه نمی توانیم وارد این چرخه شویم.

این تولید کننده مصنوعات طلا "بانک طلا" را اصلی ترین نیازِ این صنعت معرفی کرده و بورس را زیر ساختی مناسب نمی داند.

مشکل طلاسازان با بورس طلا حل نمی شود. پیشتر شمش را از بانک های مختلف خریداری می کردیم و امروز تلاش اصلی باید در حذف واسطه ها باشد.

امروزه "بانک کارگشایی" بخشی از نیاز تولید را به شمش مرتفع می کند. بخش دیگر نیازِ تولیدی از آب شدن و اسیدکاریِ طلای دست دوم توسط کارگاه رفع می شود. این در حالی است که تهیه شمش به صرفه نیست و ساخت مصنوعات از طلای آب شده هم هزینه ها را بسیار بالا برده و تولید محصول را غیر رقابتی می کند.

این را محمدولی گفت و افزود: بانک مرکزی به راحتی می تواند "بانکی عامل را به عنوان فروشِ طلا به تولیدکنندگان مصنوعات" در نظر گیرد. در این میان تولیدکنندگان ایرانی در این بازار پر رقیب خود را با سلیقه مشتریان وفق داده اند و این کار هم به قیمت جان آن ها صورت می گیرد.

اگر مسئولان به واقع برای رفع موانع اراده به خرج دهند، صنعت طلا در کنار سایر صنایع بزرگ کشور قرار می گیرد.

*طلا سرمایه ملی است؛ حتی اگر در صندوقچه پنهان شود

عبادالله محمدولی آمار نیروی کار تحصیل کرده را خوب و مثبت ارزیابی کرد که بازار کار، اصلی ترین نیاز آن هاست. دولت می تواند در بخش صادرات با صنف طلا همراهی کند. هرچند واردات شمش به کشور آزاد شده است اما باز هم ورود شمش از مبادی غیر رسمی صورت می گیرد.

به گفته این تولید کننده چین، روسیه و هند بزرگ ترین کشورهای وارد کننده طلا هستند و اروپا در رتبه های بعدی جای می گیرد. در این میان ایران هم باید همچون دیگر کالاهای استراتژیک، طلا را وارد کند؛ حتی اگر در متکا یا صندوقه خانه ها پنهان شود. این طلا اگر به سفره مردم راه یابد، برای کشور ماندگار خواهد شد و جز سرمایه های ملی است.

محمدولی به فعالیت 5 دهه ای خود در حوزه تولید طلا اشاره کرد و افزود: در این مدت همواره تلاش کردم اهمیت این صنعت را برای مسئولان نمایان کنم و تا زمانیکه این اهمیت برای تصمیم گیران جا نیفتد، سایر مقولات نظیر ماشین آلات و... در رتبه های دوم و سوم اهمیت قرار می گیرد.

به عقیده این پیشکسوت تولیدگر در حوزه طلاوجواهر، این صنف نباید غیر ضرور و تجملی پنداشته شود.

او اضافه کرد: بانک مرکزی وام تولیدی به ما ارائه نمی دهد و دریافت تسهیلات تا 36درصد برای ما آب می خورد. چراکه قانون زرگری را به عنوان یک شغل غیر ضرور تشخیص داده است و تا زمانی که دیدگاه این افراد تغییر نکند، تعرفه واردات ابزار زرگری 40درصد و بالاتر خواهد بود.

انتهای پیام/