ماشین آلات طلاسازی ایران در عراق و افغانستان

به گزارش گلدنیوز؛ محمدرضا نیکبخت فعالیت صنعتی خود را از دو دهه گذشته آغاز کرده است. ساخت ماشین آلات طلاسازی را با یکی شروع کرده و تا امروز به 8 مدل جدید رسانده؛ از پیشرفت خود راضی است اما نه همگام با بازار روز کشور. دستگاه های تولیدی او عمدتا به ساخت النگو منتج می شوند. در اینباره می گوید: یکسری از بخش ها نظیر موتور و قطعات برقی و کامپیوتری را از خارج کشور وارد می کند ولی قسمت های مکانیکی تماما ایرانی است.

این دستگاه ها اما به خارج کشور وابسته اند و اگر واردات صورت نگیرد، خط تولید کارخانه‌های داخلی می خوابند.

این را نیکبخت می گوید و ادامه می دهد: در گذشته تراش کاری با دست و به صورت سنتی بود. بعدها سی ان سی به میدان آمد و کار دست را گرفت. پیش از آن موتورهایی در دستگاه ها استفاده می شد که از تولید کننده فرمان نمی گرفت.

تولید کننده های ایرانی کمتر می توانند یک دستگاه تراش سی ان سی اروپایی را وارد و در کارگاه خود از آن استفاده کند؛ این مسیر آزموده و با مشکل مواجه شده است. شرکت های خارجی خدمات دهی خوبی ندارند و لذا 99 درصد تولیدکنندگان طلا و جواهر از تجهیزاتِ ساخت داخل استفاده می کنند.

نیکبخت دستگاه های ایرانی را در قد و قواره تجهیزات ساخت اروپا می داند و کیفیت را یکی دو پله پایین تر عنوان می کند. نتیجه‌ی کار اما یکسان است. سیستم تجهیزات داخلی نسبت به مشابه خارجی فرق هایی دارد که در ادوات فنی و دانش روز خلاصه می شود. برخی ویژگی های تراش کاری در کشور وجود ندارد که اگر دستیابی به این امکانات میسر بود، صنعت طلاسازی و تجهیزات مربوطه در ایران، 10 ها پله بالاتر از سایرین قرار می گرفت. ابزارآلات ما محدود است اما در این بین، 30درصد یک دستگاه سی ان سی نیازمند قطعات وارداتی و مابقی، ساختِ داخل است.

به گفته این تولیدکننده تجهیزات و ماشین آلات طلاسازی، تولیدکنندگان ایرانی دل در گرو خدمات پس از فروشِ محصولات ایرانی دارند. به گونه ای که خدمات دهی و راه اندازی اولیه اهمیت بیشتری از خودِ دستگاه دارد. مسئله دیگر قیمت تمام شده است؛ یک دستگاه سی ان سی ایتالیایی حدود 2میلیارد تومان قیمت دارد در حالیکه نمونه ایرانی این دستگاه تنها 800 میلیون تومان به فروش میرسد.

نیکبخت درخصوص  عمده مشکلات تولیدکنندگان ماشین آلات طلاسازی گفت: قیمت قطعات وابسته به خارج بسیار بالاست و یا در دسترس نیست. کار کردن در چنین شرایطی انگیزه می خواهد.  کارفرما ، کارگران را  به امید کسب  درآمد دور یک سفره جمع می کند ولی در نهایت عایدیِ قابل توجهی دست کارفرما را نمی گیرد.

او از صادرات به افغانستان و عراق  سخن می گوید که همچنان پابرجاست. حتی دستگاهی در این کارخانه به مرحله بهره برداری رسیده که نمونه خارجی آن یافت نمی شود مانند تجهیزاتِ خاصِ ساخت النگو که مورد نظر شرکت های بزرگ طلاسازی دنیا از جمله همین کشور امارات در همسایگی ایران قرار گرفته. دستگاه های دیگری هم در صف انتظار برای رسیدن به مرحله تولید قرار دارند ولی شرایط بازار دل و دماغ ادامه مسیر را به تولیدگران نمی دهد.

نیکبخت معتقد است دستگاهی که در کارخانه ساخته است، وقت و امنیت تولید کننده را هدف قرار داده و محصولِ نهایی النگو را با بالاترین وسواس و دقت و بدون کمترین خطا در دورگیری تحویل می دهد. از طرفی دیگر دستگاهی را در ذهن داریم که نمونه مشابه ایتالیایی به پای آن نمی رسد. در حال حاضر و با توجه به شرایط تحریمی فروش این تجهیزات به کشورهای همسایه صورت می گیرد. البته ظرف دو سال اخیر روند این کار در ترکیه و امارات کمتر شده و عراق و افغانستان مشتریان اصلی ما هستند.

انتهای پیام/