این‌ها به بهای جان طلا می‌فروشند

گلدنیوز : شغلش فروشندگی طلاست. بهتر بگویم. چند کیلو طلا توی کیف و جان‌اش را کف دست می‌گیرد. محل کسب‌اش خیابان‌هاست. حاصلِ دستانِ هنرمندِ تولیدکننده را می‌رساند به ویترین‌داران پر زرق و برق. خلاصه بگوییم : این‌ها به بهای جان طلا می‌فروشند. درصنف طلا به آنها کیفی میگویند.

"اعتبار و اعتماد" را اصلِ اول می‌داند. بازار هم، امانت‌داریِ او را.

نیما قاسمی از سابقه 25 ساله خود در حوزه فروش طلا به گلدنیوز می گوید: اصلی ترین مسئله در این صنف، دریافت مالیات بر ارزش افزوده بود که مشتریان ما هم با این قضیه مشکل داشتند.

او که پخش کننده طلا در بین بازاریان و مغازه داران طلا در تهران است، بالا بودن اجرت ساخت را از دیگرمشکلات این صنف دانست که مشتری را فراری می دهد. به قول آقای قاسمی بسیاری فروشندگان، برای رضایت مشتری و حفظ بازار خود، اجبارا این 9درصد را حذف می کردند. این درحالی است که برای دولت فرقی ندارد و در هر صورت مالیات بر ارزش افزوده را از فروشنده طلب می کند.

قاسمی این مطلب را به صورت مستند شفاف نمایی می کند. ماشین حسابش را بیرون می آورد و قیمت یک قطعه طلای یک میلیون و 90 هزار تومانی را در 10درصد و 9درصد ارزش افزوده محاسبه می کند. نتیجه، یک میلیون و 330 هزار تومان برای هر گرم طلاست که از جیب مشتری کسر می شود. حال باید اجرت کار را هم به این رقم اضافه کنید.

او از سود 7درصدی سخن می گوید که در بین مغازه داران عرف شده است. اضافه شدن 9درصد به این رقم، عددی نیست که به کام مشتری شیرین باشد.

کیفی ها مظلوم اند

یک کیف برِ طلا نقشی حساس و حیاتی در میان هم صنفان خود دارد. طلا را از تولیدکننده دریافت و به دست مغازه دار می رساند. قاسمی از نبود امنیت در این شغل گلایه دارد و می گوید: ما هیچ امنیتی برای انتقال طلا به فروشنده نداریم. معتقد است همراه داشتن یک ابزار دفاعی برای دفاع از جان و مال بسیار اهمیت دارد.

او فقدانِ کارت هویتی و شغلی را یکی دیگر از مشکلات این حیطه شغلی می داند و می گوید: کارت را باید اتحادیه صادر کند. دارنده کارت می تواند به تجهیزاتی نظیر شوکر یا اسپری تجهیز باشد تا بتواند از مال و جان خود دفاع کند.

دوره ای را به یاد می آورد که انتقال طلا در خیابان های تهران و شهرهای دیگر بسیار سهل و آسان بود. امروز که با گران شدن طلا انگیزه برای دستبرد زدن به فعالان در حیطه کیفی افزایش یافته، نه تنها جان این افراد در خطر است، بلکه در صورت دزدیده شدنِ طلا، میلیون ها تومان روی دست کیفی ها می ماند که باید به عنوان تاوان به صاحب اصلی طلا بپردازند.

اعتبار و اعتماد؛ سرمایه کیفی ها

او از دارندگان کارت شناساییِ اتحادیه است و از عواقب این مسیر آگاهی دارد. امتناع عده ای از کیفی ها از دریافتِ کارت را تنها به دلیل فرار از زیر بار مالیات می داند و می گوید: کیفی ها حکم واسطه را دارند و در این میان، مغازه دار است که پول کلی را به دست می آورد.

یک یا نیم درصد سودِ کیفی ها، در مقابلِ سودِ 7درصدی مغازه دار بسیار ناچیز است؛ این در حالی است که اتحادیه هم به خوبی از کم و کِیفِ این حرفه اطلاع دارد. این حرفه تحت پوشش بیمه‌ی شغلی نیست. با این وجود قاسمی اعتقادی به بیمه ندارد و می گوید چتر بیمه‌ای حمایتِ خوبی از ذی نفعان ندارد.

مهم ترین اصل را در این شغل و حرفه، "اعتبار و اعتماد" می داند و می گوید: اعتبار در بازار، بیش از پولی است که یک کاسب در جیب دارد. بنابراین حرف او بیش از پولش خریدار دارد.

تشکل صنفی کیفی ها؟!

صنف طلا و جواهر، خاک خوری خودش را دارد ؛ این ساده ترین تعریفی است که قاسمی درباره کارش بیان می کند. می گوید: از کودکی در کارخانه کار کرده ام. خاک کار را خورده ام. طلا را کاملا می شناسم و می دانم در این بازار چه خبر است. اما کسی که فقط پول دارد؛ بیش از با تجربه های این صنف، آسیب خواهد دید.

قاسمی در پاسخ به خبرنگار "گلد نیوز" که می پرسد وجود یک اتحادیه یا تشکیلات، چه قدر در حمایت از فعالانِ حوزه کیف بری تاثیر دارد، می گوید: تنها پاسخ من به این سوال این است که هر تشکُل یا صنفی، در وهله اول منافع خود را در نظر می گیرد. بعد مشتری!

هر کس وارد سازمان یا نهادی شود، از خانواده گرفته تا اجدادش را همراهِ خود وارد کار می کند؛ می خورند و می برند و تمام... متاسفانه این معضل به یک روال در کشورمان تبدیل شده است و قانون محلی از اعراب ندارد.

کسی که هم جان داد هم مال

قاسمی در ادامه این مصاحبه از نبود حمایت ها گلایه دارد. ماجرای قمه خوردنِ یک همکار را تعریف می کند که سر چهار راه گلوبندک مورد ضرب و شتم قرار گرفته و 4 کیلو طلا را از او به سرقت برده اند.

به گفته قاسمی، این همکارِ کیف بر، هم جانش را داده و هم طلاهایی که متعلق به افرادی دیگر بوده است. این ها بخشی از واقعیت هایی است که او به عنوان گلایه مطرح می کند و می گوید: یک کارمند در صنف ما شاید اصلا به چنین معضلاتی فکر نکند ولی افرادِ کیف بر معمولا ضعیف هستند. افراد قوی هم در این صنف هستند ولی وقتی یک فرد ضعیف دچار اتفاق شود، امکان سرپا شدنِ او سخت است.

انتهای پیام/