نبود دستگاه پالایش معضل این روزهای تولید طلا
پیشنهاد یک تولیدکننده: تشکیل تعاونی برای تامین اقلام مصرفی تولیدکنندگان طلا و واردات تجهیزات از جمله دستگاه پالایش طلای آب شده .
دبیر خبر(دبیر خبر)
1400/06/06 | 00:06
سیدمحسن مومنی از سال 65 وارد صنف طلاوجواهر شده است؛ کارش را از خرید و فروش در بازار تهران آغاز کرده و تشویق یکی از سازندگان طلا، به سمت این حرفه گرایش پیدا کرده و میگوید از آن تاریخ تا امروز مشغول طلاسازی است.مومنی در گفتگو با گلدنیوز به خیلی از موانع و مشکلات تولید پرداخت. مشکلاتی از قبیل نبود دستگاه پالایش برای تولید شمش طلا تا تشکیل تعاونی صنفی برای تامین اقلام مصرفی تولیدکننده ها .
در آن زمان کارها به شکل امروزی پیچیده و حتی زیبا نبود؛ فقط یکی دو شرکت کار وارداتی داشتند و زیورآلات در بازار تهران به تک سازی و تولید النگو محدود بود. زنانِ ایرانی بیش از سایر کشورها مصرفِ النگو دارند؛ چراکه بانوان عموما گوشواره را به صورت یک جفت و انگشتر را یکی دو عدد استفاده می کنند ولی النگو را به تعداد زیاد می خرند و به دست می اندازند. اجرت النگو کمتر از مصنوعاتِ دیگر است و لذا بانون ایرانی این کالا را به عنوانِ سرمایه خریداری می کنند. ما هم ابتدا در تولید النگو مشغول به کار شدیم. ابزار زیادی نیاز نداشتیم و کار به شیوه سنتی و با دست انجام می شد. النگو را پرداخت می کردیم و بخش زیاد آن با قلم زنی دستی به بازار عرضه می شد.
کم کم دستگاه های تراش سادهی ایرانی که کپی از انواعِ آلمانی و ایتالیایی بود وارد بازار داخل شد. فقط کارهای تخت را تراش می داد و بعد از چندین سال با ورودِ دستگاه های سی ان سی به تولید صنعتِ تولید طلا، طرح های گرده ماهی هم تراش داده می شد. به مرور زمان دستگاه ها پیشرفت کرد اما بخشی از آن ها هنوز هم وارد کشور نشده است. ایتالیایی تا 5،6 سال دستگاه های جدید را به دنیا معرف نمی کنند تا بازار اشباع شود و سپس دستگاهی جدید می سازند. در حال حاضر دستگاه ها بسیاری وجود دارد که فقط نام و طرز کار ان را می دانیم ولی به دلیل قیمت بالای آن قادر به رید آن نیستیم. مثل دستگاه الکتروفرمیک و چنین دستگاه هایی به ما معرفی نمی شوند.
تا چندی پیش ترک ها به بازار ایران می آمدند و محصولاتِ ایرانی را در بازار خود مصرف می کردند ولی دولت این کشور طی چند سال اخیر از زرگر های ترک حمایت کرد.
دولت این کشور وام هایی با بهره های بسیار پایین یا بدون بهره به تولیدکننده های خود داد و آن ها را تشویق کرد دستگاه های ایتالیایی را خریداری و با مهندسی معکوس در کشور خود تولید کنند. لذا ترکیه امروز به یک قطب تبدیل شده است.
همچنین امارات که فاقد سازنده طلاست از کارگرهای هندی استفاده می کند و کارهایی جالب می سازد. طلا کاری به خاطر سود و ارزش افزوده در برخی کشورها مد نظر قرار می گیرد درحالیکه برخی آقایان که نمی توان درباره آن صحبت کرد، کارهای خارجی به کشورمان وارد می کنند.
تعداد سازنده ها و فروشنده های ما بسیار زیاد است و فعالیت آن ها فراتر از صنف است ولی هیچ بودجه و حمایتی در اختیار نیست. ما نمی توانیم از دولت بودجه یا وام بگیریم تا دستگاه های جدید را وارد کشور کنیم. یا از طرفی دستگاهی بسازیم و قابل استفاده نماییم. در حالی که ترکیه بسیاری دستگاه ها را با مهندسی معکوس ساخته است.
خبر. دستگاه حتما باید وارد کشور شود. هرکس نیاز دارد می تواند تجهیزات را از خارج کشور خریداری کرده و در داخل گمرکی آن را بپردازند و از آن استفاده کنند. افرادی که دستگاه جدید می خرند، غالبا دستگاه خود را به همکاران نشان نمی دهند و باید هم اینگونه باشد.
ایران مهد تولید طلا بوده است از 4هزار سال پیش بدون دستگاه ریخته گری محصولاتی را تولید می کردند که اگر امروز خواستار چنین کاری باشیم با پیشرفته ترین دستگاه ها نیز قادر به انجام آن نیستیم. استادکاران ما هم یا پیر شده اند و یا دستگاه های جدید وارد میدان شده و تنها کافی است یک اپراتور را پشت دستگاه بنشانیم.
راه دیگر این است که آن هایی که وضعیت مالی خوبی دارند، ابزار مورد نیاز را وارد کرده و دست به تولید طلا بزنند ولی کار ما همواره در چنین سطحی باقی خواهد ماند.
در کشورمان شاید 40درصد مردم طلا را به عنوان زینت خریداری کنند و الباقی آن را در حد و اندازه یک سرمایه گذاری می نگرند. ما نیز سعی داریم غالبا کارها تولید کنیم که هزینه ای کم ببرد چون خریدار خواستارِ فروش طلا پس از چند سال است. راهکار این است که اگر دولت به واقع نمی تواند کمکی کند،
پیشنهاد می کنم با دعوت اتحادیه و بزرگان صنف، یک تعاونی تشکیل شود و چاره ای برای این مسئله بیاندیشند.
کسانی که دعوت می شوند باید جز صاحب نظران باشند و از لحاظ مالی سرمایه گذاری کنند چراکه در دراز مدت سود آن را خواهند برد. بسیاری اقلام مصرفیِ ما در بازار توزیع می شود و اگر چنین تعاونی وجود داشته باشد، می تواند به عنوان یک واحد حقوقی از بانک وام بگیرد و زرگرهای ما هر چه را لازم دارند، با قیمت مناسب وارد کشور نماید.
اگر دولت همچون چند سال قبل که اعلام کرد به زرگرها طلا می دهد و سودی 6درصدی می گیرد، کسب و کار سازنده ها به راه می افتد و تعداد زیادی کارگر هم به صنف اضافه می شوند و موجب اشتغال زایی می گردد.
در حال حاضر 90درصد طلای ما، به صورت طلای آب و تعیین عیار شده است؛ در حالیکه یک کار با جلا باید بر گرفته از شمش خالص باشد که با اضافه شدنِ بارِ مناسبِ رنگی زیبا به دست دهد.
امروزه در هر گرم، 16هزار تومان برای بارِ مصرفی هزینه می شود. در حالیکه می توانیم با کمک اتحادیه –تعاونی- دستگاه پالایش طلا را به کار بندیم و طلای آب شده را به شمش خالص تبدیل کنیم. در این صورت طلاساز 500 گرم طلا با عیار مشخص را ارائه داده و این دستگاه 300 گرم شمش تحویل می دهد. لذا امروز نیازمند سه یا چهار دستگاه پالایش طلا هستیم یا اینکه دولت برای واردات شمش سودی حداقلی بگیرد. همچنین ارزش افزوده بر آن سوار نشود. در این صورت طلا نیز قاچاق نمی شود و خودِ دولت هم سود خواهد برد.
واردات این شمش صد در صد قاچاق است. ما پیشتر یکی دو دستگاه پالایش داشتیم که شمش مناسب را به دست می آوردیم.
بیشتر از امارات وارد می شود چراکه از ترکیه صرفه اقتصادی ندارد. این شمش ها مارک دار یا سوئیسی است و آن هایی که خواستارِ تولیدات شکیل هستند، مجبورند شمش قاچاق تهیه کنند. همچنین تولیدکننده ها می توانند شخصا شمش را تهیه نمایند ولی غالبا این کار را انجام نمی دهند. چون عیارها دقیق و مشخص نیست. این وظیفه اتحادیه است که از اتحادیه های شهرستانی بخواهد، واحدهای متخلف را تعطیل کنند. بین عیار تهران با شهرستان اختلاف زیادی وجود دارد که گاه این تفاوت به 10خط می رسد.
اگر یک موسسه زیر نظر اتحادیه فعال باشد، سازنده نیز موظف می شود طلای آب شده خود را به آن موسسه ارائه داده و شمش را با عیار مشخص دریافت کند. چنین روندی باعث می شود تخلف عمدی در عیارسنجی صورت نگیرد. البته تخلف غیر عمد ممکن است صورت گیرد و گاه تا چند درصد خطا را نشان می دهد.
انتهای پیام/
ترند
طلا
پیشنهاد ویژه
تولید کننده
دستگاه پالایش
اخبار مرتبط
نظرات
دیدگاهی ثبت نشده نظر تو چیه؟
برترین مطالب
لیست قیمت
نظری ثبت نشده