سنت شکنی جشنواره لوکارنو سوئیس

جشنواره فیلم لوکارنو در حال بررسی تغییر تاریخ برگزاری خود از سال ۲۰۲۷ است، که ممکن است باعث شود این رویداد به جای زمان سنتی آن در ماه اوت، به نیمه دوم جولای منتقل شود.

به گزارش سایت طلا گلدنیوز؛ این جشنواره مهم و طراز اول سینمایی در حال ارزیابی این تغییر برای هشتادمین سالگرد خود در سال ۲۰۲۷ است و پیش از تصمیم‌گیری، با نهادهای عمومی سوئیس و ذینفعان مشورت می‌کند و مسئولان جشنواره به طور رسمی به شهر لوکارنو اطلاع داده که فرآیند بررسی برای تغییر تاریخ در جریان است.

لوکارنو همچنین اعلام کرد که از طریق فیاپف (فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های تهی‌کنندگان فیلم)، که مسئول تنظیم تاریخ‌های رویدادهای بزرگ فیلم در سراسر جهان است، با سایر جشنواره‌های فیلم مشورت خواهد کرد.

انتقال به نیمه دوم جولای باعث خواهد شد لوکارنو به جشنواره‌هایی مانند فیلم‌فست مونیخ، کارلووی واری و فید مارسی نزدیک‌تر شود که به طور سنتی اوایل جولای برگزار می‌شوند. با این حال، این تغییر احتمالاً با رویدادهایی مانند جشنواره افق‌های جدید لهستان، جشنواره فانتازیا کانادا و جشنواره بین‌المللی فیلم اورشلیم هم‌پوشانی خواهد داشت.

به گزارش اسکرین، در تاریخ‌ سنتی برگزاری جشنواره لوکارنو در ماه اوت، بسیاری از صنعت فیلم اروپا در تعطیلات به سر می‌برند و این امر گاهی اوقات باعث می‌شود این جشنواره در جذب برخی مهمانان و اکران‌های اولیه با مشکل مواجه شود.

در بیانیه‌ای که جشنواره لوکارنو منتشر کرده، آمده است: «با توجه به تغییرات گسترده‌ای که در سال‌های اخیر در صنعت فیلم رخ داده است، این تغییر تاریخ ضروری به نظر می‌رسد تا جشنواره بتواند به چالش‌های کل این بخش پاسخ دهد. این تغییرات تضمین می‌کند که جشنواره بتواند انتظارات مخاطبان خود را برآورده کند و همچنان حرفه‌ای‌های بین‌المللی، استعدادهای برجسته و تولیدات مهم فیلم را جذب کند. هدف تقویت موقعیت لوکارنو به عنوان یک سکوی پرتاب مهم و مورد توجه برای سینمای بین‌المللی است.»

دو دوره بعدی جشنواره فیلم لوکارنو در تاریخ‌های ۶ تا ۱۶ اوت ۲۰۲۵ (۱۵ تا ۲۵ مردادماه) برگزار می‌شود.

حضور سینمای ایران در لوکارنو

سینمای ایران اولین حضور سینماییش در این جشنواره را با سیاوش در تخت جمشید فریدون رهنما در نیمه‌های دهه شصت میلادی تجربه کرد. با این حال اولین دستاورد مهم فیلمسازان ایرانی در جشنواره لوکارنو به سال ۱۹۸۳ و فیلم فرستاده ساخته پرویز صیاد بر می‌گردد. این فیلم توانست جایزه یوزپلنگ برنزی را از آن خود کند. پس از این فیلم راه به دست آوردن جوایز لوکارنو برای سینمای ایران گشوده شد و در سال ۱۹۸۸ فیلم ناخدا خورشید ساخته ناصر تقوایی در بخش رقابتی توانست توجه داوران جشنواره را به خود جلب کند و برای بار دوم جایزه یوزپلنگ برنزی را از آن سینمای ایران کند. داستان ناخدا خورشید اقتباسی آزاد از داشتن و نداشتن همینگوی بود که تقوایی با مهارتی خاص آن را به درون شهرهای جنوبی ایران آورده بود. در این دوره جایزه اصلی به‌طور مشترک به دو فیلم صداهای دوردست، زندگی‌های بی‌جان ساخته ترنس دیویس و پروانه‌ها ساخته ولفگانگ بکر رسید.

یک سال بعد عباس کیارستمی نیز با فیلم خانه دوست کجاست؟ جایزه یوزپلنگ برنزی را به صورت مشترک با فیلم کورن بلومن بلا محصول لهستان به‌دست آورد. فیلم خانه دوست کجاست؟ دو جایزه مهم دیگر به نام‌های فیپرشی و جایزه کلیسای جهانی را نیز در آن سال از آن خود کرد. این اولین حضور عباس کیارستمی در فستیوال‌های جهانی بود ولی او بعدها به یکی از شناخته شده‌ترین و برجسته‌ترین فیلمسازان جشنواره‌های معتبر اروپایی تبدیل شد.

بی شک موفق‌ترین حضور سینمای ایران در جشنواره لوکارنو به سال ۱۹۹۴ برمی‌گردد؛ سالی که با وجود فیلم‌های مهمی چون پالپ فیکشن، قرمز و قطار چانگ کینگ در جشنواره، یوزپلنگ طلایی به فیلم خمره اثر ابراهیم فروزش فیلمساز مطرح کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران تعلق گرفت. دیگر جایزه مهم جشنواره موسوم به یوزپلنگ نقره‌ای نیز به فیلم آبادانی‌ها ساخته کیانوش عیاری رسید هرچند می‌توان گفت که حضور محسن مخملباف به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران در این موفقیت کم‌نظیر برای سینمای ایران بی تأثیر نبوده‌است.

ایران با وجود موفقیت‌های فراوان در سال‌های بعد، تنها یک بار دیگر در سال ۱۹۹۷ با فیلم آینه اثر جعفر پناهی توانست جایزه یوزپلنگ طلایی این جشنواره را از آن خود کند.

فیلم من، ترانه ۱۵ سال دارم ساخته رسول صدرعاملی دراین جشنواره حضور داشت که ترانه علیدوستی موفق شد یوزپلنگ برنزی این جشنواره را به‌دست آورد ولی پوریامرادی با فیلم ۱۶:۰۹ دقیقه فقط توانست کاندید کارگردانی شود و همچنین رضا فرهمند به عنوان اولین مستندساز ایرانی در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ با دو فیلم زنانی با گوشواره‌های باروتی و نت‌های مسی یک رؤیا در این جشنواره حضور داشت.

ایسنا