دختران تاریخ‌ساز ایران با نقره و برنز ناهید و کیمیا

به گزارش سایت طلا گلدنیوز

روز پنج‌شنبه ۱۸ مردادماه در روز دوم از رقابت‌های تکواندو در سی‌وسومین دوره بازی‌های المپیک بازی نخست ناهید کیانی،‌ تکواندوکار کشورمان با کیمیا علیزاده بود. این دو ورزشکار چهار سال قبل هم در چارچوب بازی‌های المپیک توکیو با یکدیگر مبارزه کرده بودند که کیمیا علیزاده در آن مسابقه پیروز شده بود. این بار اما ناهید کیانی که برای انتقام آن شکست به میدان آمده بود، موفق شد در یک مسابقه بسیار حساس و نزدیک در ثانیه‌های پایانی مقابل هم‌بازی سابق خود به پیروزی دست یابد. کیانی بعد از این پیروزی به مصاف تکواندوکار تونسی رفت و در آنجا هم موفق شد، حریف خود را در جدالی سخت و نزدیک شکست دهد. این ورزشکار ایرانی در راند نخست به پیروزی رسید، در راند دوم شکست خورد اما در راند طلایی موفق شد با برتری حریف خود را از پیش بردارد.

ناهید کیانی در مرحله بعدی در مقابل ورزشکاری از لبنان قرار گرفت و توانست با نمایشی درخشان و قاطعانه حریف خود را در دو راند شکست دهد. کیانی با کسب مدال نقره تاریخ‌سازی کرد و به نخستین زن ایرانی تبدیل شده که به فینال بازی‌های المپیک راه می‌یابد. او همچنین با ارزش‌ترین مدال زنان ایرانی در بازی‌های المپیک را به خود اختصاص داد. پیش‌تر کیمیا علیزاده و مبینا نعمت‌زاده مدال برنز کسب کرده بودند. کیمیا علیزاده هم با این مدال برنز توانست افتخارات خود در المپیک را به ۲ مدال برنز افزایش دهد.

اما با وجود نتایج درخشان‌، مصاف دو ایرانی برای ایرانیان تقابل شادی و غم بود. کیمیا علیزاده در المپیک ۲۰۱۶ ریو به اولین زن ایرانی تبدیل شد که در المپیک مدال می‌گیرد اما چندی بعد او با پرچم کشور دیگری مسابقه داد. او سال ۱۳۹۸ از ایران مهاجرت کرد و پس از حضورش در آلمان و نداشتن زمان کافی برای دریافت تابعیت آلمانی، مجبور شد در قالب تیم پناهندگان در المپیک توکیو به میدان برود. او بعد از مدتی مشکل تابعیتش را حل کرده و نه برای آلمان بلکه با پرچم بلغارستان در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کرد.

در واکنش به خروج کیمیا از کشور، رسانه‌ها دو دسته شدند. برخی او را خائن دانسته و به شماتت او پرداختند و برخی دیگر هم او را بی‌گناه دانسته و مقصر اصلی این مهاجرت تلخ را فدراسیون تکواندو و از همه مهم‌تر شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور می‌دانستند. همچنین گروهی معتقد بودند سخت‌گیری‌های وزارت ورزش، دخالت بیش از حد آنها در فدراسیون‌ها به‌خصوص عدم اجرای تعهداتش به ورزشکاران علت اصلی مهاجرت علیزاده بوده است. او در بخشی از پیام اینستاگرامی که بعد از خروجش منتشر کرده بود، آورد که «‌کسی به اروپا دعوتم نکرده و در باغ سبز به رویم باز نشده. اما رنج و سختی غربت را به جان می‌خرم،‌ این تصمیم از کسب طلای المپیک هم سخت‌تر است اما هر کجا باشم فرزند ایران زمین باقی می‌مانم. پشت به دلگرمی شما می‌دهم و جز اعتماد شما در راه سختی که قدم گذاشته‌ام، خواسته دیگری ندارم».

آمار‌های رسمی نشان می‌دهد که طی ۲۰ سال گذشته دست‌کم ۳۸ ورزشکار از ایران مهاجرت کرده‌اند. بیشترین آمار مهاجرت ورزشکاران متعلق به رشته‌های جودو با ۷ ورزشکار مهاجر، تکواندو و قایقرانی هر کدام با پنج ورزشکار و ژیمناستیک و شطرنج هر کدام با چهار ورزشکار است. گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس که اردیبهشت ۱۳۹۹ با عنوان «واکاوی مساله مهاجرت ورزشکاران و ارائه راهکارهای اثربخش» منتشر شده از روند رو به رشد مهاجرت ورزشکاران به کشور‌های مختلف خبر داده است.

در سال‌های اخیر ورزشکارانی همچون «سعید ملایی» در رشته جودو، «میلاد بیگی» در رشته تکواندو، «علیرضا فیروزجا» در رشته شطرنج و «ایمان جمالی» در رشته هندبال با خروج از ایران زیر پرچم سایر کشور‌ها و فدراسیون‌های جهانی ورزش در میادین مسابقات حاضر شده‌اند.

در بخشی از این پژوهش آمده که ضعف مدیریتی و عوامل سیاسی، یعنی تلاش مخالفان برای جذب ورزشکاران دو دلیل مهاجرت ورزشکاران است: «علل مهاجرت ورزشکاران را می‌توان در دو دسته کلی عوامل مدیریتی (وضعیت اقتصادی کشور و به تبع آن ورزش، پرداختن افراطی مدیران ورزش به رشته فوتبال و کم‌اعتنایی به سایر رشته‌های ورزشی مدال‌آور، بی‌توجهی مسئولان به مسائل معیشتی ورزشکاران، فقدان نظام جامع بیمه‌ای و رفاه اجتماعی ورزشکاران ناشی از نبود نظام باشگاه‌داری، نبود لیگ‌های حرفه‌ای و منسجم و کارآمد در رشته‌های ورزشی المپیکی، کیفیت و کمیت حداقلی امکانات، زیرساخت‌ها و تجهیزات ورزشی در برخی رشته‌های ورزشی، پشت خط ماندن ورزشکاران و اختلاف‌نظر با مسئولان فدراسیون یا کادر فنی) و عوامل سیاسی (تلاش منافقین و معاندین جمهوری اسلامی ایران برای مهاجرت ورزشکاران ایران) دسته‌بندی کرد».