اولین مدال تاریخ نجات غریق ایران در قهرمانی جهان

تیم ملی نجات غریق ایران در بخش مردان موفق به کسب اولین مدالش در تاریخ رقابت‌های قهرمانی جهان شد.

به گزارش پایگاه خبری جهان طلا (گلدنیوز)؛ به نقل از ایسنا، مسابقات قهرمانی جهان نجات غریق در گلدکست استرالیا در حال برگزاری است و تیم ملی نجات غریق ایران در بخش استخری در ماده پرتاب طناب با ترکیب محمد حسینی و امیر ارسلان زارعی موفق به کسب اولین مدال تاریخ نجات غریق در مسابقات قهرمانی جهان استرالیا در بخش استخری شد.

ورزشکاران ایران پس از راهیابی به فینال موفق به کسب مدال نقره و نایب‌قهرمانی جهان شدند.

تاریخچه نجات غریق در ایران

در سال 1314 گیبسون "GIBSON" به عنوان مشاور ورزشی بدون مرز به ایران سفر کرد و ضمن تدریس تربیت بدنی،  اولین کلاس نجات غریق را در تهران (اردوگاه منظریه) برگزار نمود. دکتر حسین بنایی(1) یکی از شاگردان ممتاز این دوره، از سال 1317 تا سال 1323 به تدریس روش های نجات غریق و شنا در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران پرداخت. سپس یکی دیگر از شاگردان دکتر بنایی به نام داود نصیری مسئولیت سازمان نجات غریق ایران را بر عهده گرفت و ایران در سال 1342 به عضویت کامل F.I.S. درآمد. در سال 1353 "سازمان نجات غریق ایران" به فدراسیون نجات غریق ایران " تغییر نام داد و نصیری به عنوان اولین رئیس این فدراسیون منصوب گشت.

اسامی پیشکسوتان نجات غریق در ایران از ابتدا: 1- مرحوم داود نصیری 2- مرحوم ابراهیم نعمتی 3- ابراهیم اسفندیار 4- مرحوم میر یحیی سرابی 5- مرحوم سردار ماوندادی 6- مرحوم نیک رفتار 7- مرحوم احمد قریشی

در سال 1368 با مدیریت سید مصطفی میرسلیم و بهروز اسفندیاری و سایر همکاران در سراسر کشور، این فدراسیون به توسعة فعالیت های گسترده خود پرداخت. از جمله این فعالیت ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

تشکیل مدرسه دانش آموزی نجات غریق در سراسر کشور، افزایش تعداد منجیان غریق، آموزش منجی غریق غواص، برگزاری مسابقات ملی هرساله در بخش بانوان و آقایان، شرکت در مسابقات آسیا، خاورمیانه، آسیا-اقیانوسیه و مسابقات جهانی، شرکت در کلاس ها و مجامع بین المللی، تربیت مدرسان بین المللی نجات غریق و مدرسان بین المللی غواصی، تربیت منجیان غریق و غواص، تقویت امور آموزشی، چاپ چندین جلد کتاب تخصصی، تهیه قوانین مربوط به مدیریت استخرها و اماکن دریایی، تهیه جزوات مربوطه و علائم هشدار دهندة استخر ها و اماکن دریایی و تهیه نقشه نقاط کور و خطر آفرین سواحل، انتشار مجله نجات، نجات تعداد زیادی از هموطنان به وسیلۀ منجیان غریق در سواحل و محل های شناوری.

فدراسیون نجات غریق و غواصی جمهوری اسلامی ایران با برخورداری از سه عضو در فدراسیون بین المللی نجات غریق (سید مصطفی میرسلیم، پشتیبان نجات غریق جهان، ایلخان نوری مازندرانی عضو کمیسیون ورزش و مریم صاحب الزمانی عضو کمیسیون نجات و کمیته آموزش فدراسیون جهانی) و عضویت در فدراسیون جهانی غواصی C.M.A.S (سید مصطفی میرسلیم عضو کمیته فنی و کمیته علمی) در حال حاضر با ریاست مهدی حیدری از بهمن ماه سال 1399 به فعالیت خود ادامه می دهند.

تاریخچه غواصی در ایران

فدراسیون نجات غریق در رابطه با مسایل امداد و نجات به آشنایی با فنون غواصی احتیاج داشته و به همین دلیل فدراسیون جهانی نجات غریق (ILS) یکی از معتبرترین مراکز آموزش منجی غواص در تمام سطوح در جهان می باشد و فدراسیون جهانی غواصی در امور آموزش فدراسیون نجات غریق را هم سطح خود میداند. اما به دلیل اینکه کشور ما ارتباط دیگری با (CMAS) اتحادیه غواصی جهان داشته باشد در سال 1372 نسبت به تشکیل کمیته غواصی اقدام شد و غواصی آزاد به طور جدی مورد پیگیری قرار گرفت. امور غواصی در کشورمان قبل از انقلاب اسلامی در اختیار نیروی دریایی بود و پس از انقلاب هم در زمان جنگ تحمیلی غواصان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نقش خوبی را ایفا نمودند. اولین غواصی آزاد به حدود سال 1348 بر می گردد که خسرو بحرینی با تاسیس شرکتی به نام آرتیمس آن را بنا نهاد. در آن زمان دو نفر از مدرسان، که در حال حاضر با فدراسیون نجات غریق و غواصی همکاری دارند از شاگردان ایشان بودند و متاسفانه به دلیل عدم شناخت مردم از غواصی موفق به ادامه کار نشد و همچنین در شرکت نفت فلات قاره مشغول به کار شدند و در انجام طرح های شرکت نفت فعالیت داشتند.

در سال های بعد و به خصوص در سال های اخیر به منظور رشد این رشته چندین کلاس بین المللی تربیت مدرس غواصی تشکیل گردید و هرساله کلاس های غواصی متعددی در درجات مختلف در بخش بانوان و آقایان برگزار می شود.

با توجه به فعالیت های مناسب در رشته غواصی و سازماندهی آن، از نظر اتحادیه جهانی غواصی این رشته در ایران به عنوان فدراسیون شناخته شد. همه ساله مسابقات استخری و دریایی این رشته در سطح جهان برگزار می شود.

به کلیه علاقمندان توصیه می شود که در صورت رعایت نکردن نکات ایمنی، این رشته جذاب تفریحی- ورزشی حتی برای استادان و هنرجویان آسیب پذیر و خطرناک بوده و باید با مطالعه و پیگیری مسایل جدید علمی به روز و با مشورت مدرسان غواصی فدراسیون عمل نمایند.

تاریخچه غواصی تفریحی ورزشی

فعالیت اتحادیه بین المللی غواصی (C.M.A.S) در سال 1959 میلادی مطابق با 1338 شمسی در موناکو فرانسه به مدیریت ژاک ایف کاستو آغاز شد و مورد قبول سازمان ها و کمیته های بین المللی واقع شده است.

پانویس

1ـ دکتر حسین بنایی از چهره‌های تاریخ‌ساز ایران بوده است که حق بزرگی بر گردن آموزش و پرورش و ورزش کشور دارد. او در سال ۱۲۹۰ در مشهد چشم به جهان گشود. او «بزرگمرد تاریخ ورزش، تعلیم و تربیت، پیش‌آهنگی، مؤسس بسیاری از شرکت‌های تعاونی، بنیان‌گذار مسابقات ورزشی مدارس و دانشگاه‌ها، بانی دوره‌ی‌ عالی تربیت‌بدنی در دانشسرای عالی، استاد دانشگاه، هنرمند خلاق، نقاش (در رشته‌های کلاسیک، مدرن، کاریکاتور، مینیاتور)، مؤلف ۵۷ کتاب تربیتی، مترجم زبان‌های فرانسوی و انگلیسی، خوش‌نویس، عاشق خدمت برای تربیت نسل آینده، بانی اردوگاه‌ها و مؤسسات ورزشی و خانه‌های پیش‌آهنگی، قهرمان و مروج رشته‌های مختلف ورزشی، انسانی شجاع، متدین، اصیل‌زاده، و مرد بزرگی بود که در بازه‌ی مردان پیش‌آهنگِ این سرزمین قرار گرفته است»(۱).

حسین بنایی دکترای خود را در رشته‌ی تعلیم و تربیت، روانشناسی و تربیت بدنی از آمریکا گرفت و به ایران بازگشت و در سال ۱۳۳۲ سازمان پیش‌آهنگی کشور را تجدید سازمان کرد. از کارهای به یاد ماندنی او تبدیل باغ منظریه به اردوگاه تربیتی و تفریحی برای پیش‌آهنگان و همچنین ساخت اردوگاه کلک‌چال در ارتفاعات همان منطقه بود که آن نیز بدل به یک مرکز ورزشی و پرورشی مهم شد. بنایی در شهرهای رامسر و مشهد و نیشابور هم اردوگاه‌های بزرگ پیش‌آهنگی ساخت و به همین منظور در ده‌ها نقطه‌ی دیگر کشور نیز ساختمان‌ها و مرکزهایی کوچک‌تر بنا کرد. کار ارزشمند او این بود که عمده‌ی هزینه‌های ساخت و نگهداری این تأسیسات را با ابتکارهای خود و از راه درآمدزایی مرکزها و جلب همیاری مردم فراهم می‌ساخت و خودش هم با وجود مقام بلند علمی و مدیریتی، بسیاری اوقات بیل و کلنگ در دست می‌گرفت و در کارهای ساختمانی و باغبانی، نه به‌شکل نمادین، بلکه با تمام قوا و بیش از یک کارگر ساده کار می‌کرد. جا دارد مدیران ارشد کشور منش آن شخصیت را با مدیران انتصابی فدراسیون‌های ورزشی یا مسوولان نهادهای «فرهنگی» کنونی مقایسه کنند و ارزیابی کنند که این آقایان با صرف هزینه‌های نجومی از کیسه‌ی ملت چه می‌کنند! دست‌کم در فدراسیون‌های ورزشی می‌دانم که چه سفرهای پرشمار و کم‌دستاورد خارجی، چه ریخت‌وپاش‌های مالی، و چه ثروت‌اندوزی‌های شخصی از قبَل «مدیریت» این دستگاه‌های به‌اصطلاح غیردولتی صورت می‌گیرد و چه نتیجه‌های کم‌ارزشی حاصل می‌شود.